Euro-hijger
Afgelopen zondag was de heer Nijland op radio 1 te horen met wat toelichting op de beleving van voetbal in de Euroborg. De verslaggever trof hem in de bar van de business corner en samen liepen ze al pratende richting het kantoor van de algemeen directeur. Het was direct duidelijk dat Nijland zelf geen fanatieke sporter is, omdat de trappen richting zijn werkplek al te veel van het goede leken. Tijdens de inspannende wandeling (hijg, hijg) viel het de journalist op dat er foto’s aan de muur hingen van spelers die voor meer dan 2 miljoen euro waren verkocht. Daaronder niet zonder enige trots van pa, natuurlijk ook zoon Stefan. Een begrijpelijk vaderlijk gevoel.
Nadat secretaresse Marjolijn om een kopje koffie heengezonden was, deed ons opperhoofd verslag van de voetbalsfeer in Grunn. Met name als er niet gewonnen werd, was volgens Nijland de sfeer toch erg snel op een laag pitje. Dat had ie bij andere clubs, waaronder NAC, toch ook wel eens anders gezien. Nog steeds carnaval daar als onze jongens daar de punten meenamen. Algemeen bekend is dat ze in het zuiden wel van een feestje houden en daar in Breda minder op de centen letten.
Ongemerkt werd mij duidelijk waarom de beleving in de sky-boxen en bestuurskamer van de Euroborg inderdaad zo afwijkend is van wat er op de tribune wordt gevoeld. De Fanatics hebben gelijk: het moderne voetbal draait allemaal om de centen en is een banale manier van geld verdelen en tellen geworden. Ik snap nu ineens waarom de sfeer na geen winst ineens zo bedompt wordt als menige poenige stropdas moet concluderen dat de inkomsten waarschijnlijk daardoor weer zullen gaan tegenvallen. Blijkbaar de enige ranglijst die echt telt. Het zichtbare resultaat op weg naar de voorzitter om je dat in te prenten: een galerij van geld.
In het fanonderzoek dat recent aan alle vaste supporters is toegestuurd, werd helemaal niet gevraagd of ‘geld verdienen’ door de club voor jou niet heel erg belangrijk is. Blijkbaar weten de onderzoekers het antwoord al dat door de gewone supporter wordt gegeven. Wij willen de Leeuw houden omdat ie de enige is die tegenwoordig de ballen erin schiet en het interesseert ons eigenlijk niet of we er wel minimaal 2 miljoen voor kunnen vangen. De ratrace in het businessgedeelte doet niet onder voor waar de volgende tegenstander uit Arnhem inmiddels mee doorspekt is: eurotekens!
Inmiddels is de rest van het stadion bezig met de werkelijke iconen. In de regen en kou zonder straalkacheltje; iets wat ze in Eindhoven 20 jaar geleden al hadden. Ook Marjolijn met een lekker bakkie koffie zondag niet gezien.