Column: Verwachtingspatroon
Goed, nou, het seizoen is onderweg. FC Groningen had op papier de lastigste seizoenstart van de hele Eredivisie; Heerenveen-thuis, Ajax-uit, Utrecht-thuis, vorig seizoen leverden deze wedstrijden precies 0 punten op in totaal. Nu staan we na 3 wedstrijden toch al op 4 stuks. Wil ik hier mee zeggen dat we er sportief op vooruit zijn gegaan? Zeker niet, van de zes gespeelde helften dit seizoen speelde de Trots van het Noorden er eentje goed: de tweede helft tegen Heerenveen. De andere vijf zagen er op zijn zachtst gezegd niet uit, bij vlagen oké maar het totaalplaatje? Zeer teleurstellend. Maar toch, ondanks de moeilijke tegenstanders 4 punten, iets wat best te prijzen valt. Ook is de sfeer in het stadion met dank aan de gloednieuwe sfeergroep Noordtribune Groningen (of Ultras Cruoninga, zo u wilt) stukken beter, dus vooruitgang is zeker te bemerken. Iets wat mij alleen in negatieve zin opvalt is het verwachtingspatroon dat het Groningen-publiek hanteert. Voorbeeld: afgelopen zondag stond de FC (en vraag vooral niet hoe in hemelsnaam) met 1-0 voor tegen Utrecht, op een gegeven moment onderschept Ruben Jenssen een aanval van FC Utrecht met een scherpe tackle en speelt de bal terug op Todd Kane, die even voor zich uit kijkt, ziet dat Utrecht iedereen heeft vastgezet en vervolgens besluit om de bal terug te spelen op keeper Padt. De enige goede optie op dat moment, ik heb de handen al op elkaar, de FC weet namelijk op deze manier uitstekend met de hoge druk van FC Utrecht om te gaan, iets waar veel Eredivisieploegen in falen. Maar wat volgt? Een fluitconcert! Ik weet niet wat me overkomt, uit verontwaardiging schreeuw ik nog over het vak heen: ‘’wat willen jullie dan dat hij doet, hem weer aan Utrecht geven?!’’ Deze woorden sta ik nog steeds achter, op één of andere manier snapt het Groningse publiek niet dat de ploeg van Faber al 30 minuten totáál overklast werd door Utrecht, en dat dit soort momenten van rust cruciaal zijn om onder die druk uit te komen.
Het is de keerzijde van de jaren GPTV (Groningen Thuis Pressie Voetbal), Utrecht speelt namelijk het voetbal dat wij zo graag zouden willen spelen, en het doet pijn. De reden dat Utrecht dit wel kan en FC Groningen niet is simpelweg dat wij de kwaliteit er niet voor hebben, sommige mensen (waaronder ondergetekende) hebben dit door en hebben het geaccepteerd, maar schijnbaar dacht het merendeel van ons matig gevulde stadion zondag dat FC Groningen ook maar enigszins gelijkwaardig is aan dit FC Utrecht. Ik zal het u sterker vertellen: het is een wonder dat zondag de punten in Groningen zijn gebleven, wie zijn groen-witte bril afzet en de wedstrijd terugkijkt ziet dat dit soort wedstrijden 99 van de 100 keer in 0-3 eindigt. Prijs daarom de dag dat het zondag gelukt is, en ga niet achteraf praten dat we niet blij mogen zijn omdat het niveauverschil zo schrijnend was. Mooi vond ik wat (in mijn ogen zondag uitblinker) Jesper Drost zei tegen Elwin Baas van RTV Noord, nadat deze de zoveelste negatief geladen vraag stelde: ‘’er mag toch ook wel gelachen worden, we hebben gewonnen!’’. Dat is precies wat er gaande is, je kan wel blijven doorzeuren over dat het onterecht is, maar uiteindelijk hebben de jochies er keihard voor geknokt zondag, en daar mogen we best een beetje trots op zijn.
Op de tribune hoor je veel mensen zeggen dat ze ‘’er niet hard genoeg voor werken’’, of in dit geval ‘’zie waark’n d’r ook nait veur hè’’. Ik denk dat er geen kritiek bestaat die kortzichtiger is dan spelers verwijten dat ze niet hard genoeg werken, ik kan me niet voorstellen dat mensen die tonnen per jaar verdienen niet de morele verplichting voelen om elke wedstrijd 150% te geven. Volgende verwijt: veel journalisten waren het er met elkaar over eens dat er tactisch geen lijn te vinden was. Ik kon het niet minder met ze eens zijn, de tactiek was puur ingesteld om de gigantische druk van FC Utrecht te verminderen, en in mijn ogen is dat uitstekend gelukt. Natuurlijk, er kwam een gigantische portie geluk bij kijken, maar uiteindelijk mogen we in mijn ogen resultaat-technisch meer dan tevreden zijn. FC Utrecht heeft een ploeg staan die, als de factoren mee zitten, gewoon kan meedraaien om het kampioenschap. Dus eigenlijk hebben we zondag gewoon een topclub verslagen, en volgens mij heeft niemand er ooit om gemaald als we minder waren dan Ajax of PSV maar wel wonnen. Het zet de wedstrijd in een ander perspectief.
''Eigenlijk hebben we zondag gewoon een topclub verslagen, en volgens mij heeft niemand er ooit om gemaald als we minder waren dan Ajax of PSV maar wel wonnen.''
Nog een in mijn ogen schrijnend voorbeeld van het te hoge verwachtingspatroon van het Groningen-publiek is hoe jeugdspelers die doorstoten naar het eerste elftal worden ontvangen. Ik denk dat er geen enkel publiek in Nederland is, behalve wij, dat eerder achter een aankoop (een passant die toch na 2 jaar weer vertrekt) gaat staan dan achter een speler die de volledige jeugdopleiding heeft doorlopen. Nee, op één of andere manier wordt van elke jeugdspeler verwacht dat deze meteen volledig meedraait in het basiselftal. We zagen het bij Juninho Bacuna, we zagen het bij Yoëll van Nieff. Laat één ding duidelijk zijn, als je zo graag wilt dat jeugd op één staat kan je als supporter alvast beginnen met een speler een hart onder de riem te steken als deze een fout maakt, want, breaking news, jonge spelers maken fouten. Bacuna als voorbeeld heeft toen hij steeds vaker begon mee te draaien in het eerste elftal veel fouten gemaakt, maar tegenwoordig maakt hij er echt niet meer dan de andere tien. En toch is hij de zondebok geworden als er iets fout gaat, werkelijk bizar, een jongen die de volledige jeugd heeft doorlopen zou je moeten omarmen. Als ik zie dat een Simon Tibbling, wiens afgelopen seizoen één grote mislukking was, nog luid werd toegezongen toen hij nota bene zijn eigen vertrek forceerde snap ik niet dat een Bacuna of een Van Nieff nooit wordt toegezongen. Spelers uit eigen jeugd staan altijd met 1-0 achter bij het Groningen-publiek. Is het de keerzijde van het enorme succes dat Arjen Robben heet? Wordt van elke jeugdspeler die nu doorbreekt verwacht dat deze Arjen’s carrière gaat evenaren?
Het is het verwachtingspatroon van het Groningen-publiek dat er voor zorgt dat er al snel een kritische sfeer hangt in het stadion, vraag 10 journalisten welk Nederlands publiek het meest kritisch is en 9 van de 10 zullen FC Groningen noemen. Als je 1 voor 1 de selectie bekijkt is het een wonder dat er vorig jaar een achtste plaats is behaald, nota bene boven Heerenveen, die op papier een veel sterkere selectie hebben. Daarom is in mijn ogen het verwijt dat Ernest Faber niet het onderste uit de kan haalt met deze selectie ook onwaar. Met deze selectie moet je je niet gaan willen meten met Vitesse, Utrecht en AZ, die clubs zijn nou eenmaal veel beter dit seizoen. Vitesse en Utrecht hebben suikeroompjes, waardoor zij voor spelers als Tim Matavz, Cyriel Dessers en Thulani Serero financieel veel aantrekkelijker zijn dan FC Groningen, en AZ bivakkeert al jaren op een hoger niveau dan FC Groningen. Maar dit seizoen is helemaal niet gedoemd te mislukken, de ingrediënten zijn er, en als spelers als Amir Absalem en Ludovit Reis doorbreken kan het zomaar zo zijn dat we nog veel spektakel gaan zien dit seizoen. Toch is het verstandig om er maar niet te veel van te verwachten dit seizoen, dan kan het alleen maar meevallen. En vergeet niet, er is geen club die sinds het invoeren van de play-offs ze vaker heeft gehaald dan FC Groningen, waarvan akte.
.
