Terug naar ruit op het middenveld?
Trainer Erwin Van de Looi mag dan een systeemwijziging hebben doorgevoerd naar een 4-4-2, de uitvoering verliep het afgelopen weekend anders waar inmiddels al veel over gezegd en geschreven is. Op de clubsite lazen we (onder meer) in de wekelijkse nieuwsbrief dat na het knullige eigen doelpunt van Kieftenbeld de onzekerheid en vertwijfeling langzaam in de ploeg sloop. In de Gezinsbode van vandaag "FC Groningen, hoe nu verder" lazen we een interessante aanbeveling van clubwatcher Wim Masker. Deze goed ingevoerde journalist kwam met een korte inleidende analyse waarom het niet liep tegen Excelsior.
Met de manier hoe Erwin Van de Looi het systeem invulde overvroeg hij zijn jonge backs. Hans Hateboer en Yoëll van Nieff moesten voor aanvoer vanaf de vleugels zorgen maar speelden niet in hun kracht. Hans Hateboer heeft de snelheid en het loopvermogen om op te stomen naar de achterlijn. Hij moet de bal dan wel in de loop meekrijgen zodat hij gevaar kan stichten. Tegen Excelsior kreeg hij te vaak de bal in stilstand aangespeeld met een tegenstander tegenover zich. Hateboer heeft niet de techniek om in de kleine ruimte een man uit te spelen, hij is geen rechtsbuiten.
Gelegenheidsback Yoëll van Nieff mist de pure snelheid om door te denderen naar de achterlijn. Van zijn begaafde linkervoet vertrokken vooral hoge (diagonale) passes, vaak al gegeven op 40 meter afstand van het doel. Echte voorzetten liet hij niet los, op één veel te harde na. Michael de Leeuw en Danny Hoessen kregen geen voorzetten, ook het aantal bruikbare passes liet te wensen over waardoor het spitsenduo geen enkele kans kreeg. Zelf een kans creëren is de twee niet gegeven want ze kunnen geen man uitspelen.
Tjaronn Chery en de invallers Mimoun Mahi en Jarchinio Antonia kunnen dat wel. Met hen zou FC op zijn Engels 4-4-2 kunnen spelen. Dat ziet er dan als volgt uit:
De Leeuw en Hoesen staan dan in de spits, Antonia en Mahi iets teruggetrokken op de flanken, Chery achter de spitsen en met één controleur Lindgren of Kieftenbeld voor de verdediging. De backs spelen dan in een meer controlerende rol en komen gedoseerd op. De speelwijze kan verdedigend riskant zijn als Antonia en Mahi niet meeverdedigen, maar schept aanvallend meer duidelijkheid en mogelijkheden.
De vraag is of Van de Looi het aandurft?