Nijland vind paniek een slechte raadgever
In de nieuwste nieuwsbrief op de Site van onze trots zegt Hans Nijland "Paniek is altijd al een slechte raadgever geweest. Wij begrijpen de zorgen bij onze achterban en wij delen die zorg, maar we laten ons niet verleiden tot het maken van gekke sprongen. Het verleden heeft heel nadrukkelijk geleerd dat clubs die paniekvoetbal spelen er nooit wijzer van zijn geworden." Hiermee slaat hij een spijker op de kop.
Dat iedereen die de club een warm hard toedraagt momenteel teleurgesteld is, is logisch. Sommigen zijn regelrecht boos, anderen gefrustreerd en weer anderen kunnen wat makkelijker relativeren en zien in alles positieve dingen. Wat een feit is, is dat we de laatste jaren op een roze wolk zitten en we zulke tegenvallende resultaten voor de kiezen krijgen en die niet meer gewend zijn, de wolk lijkt even opgelost en we zijn weer hard naar beneden gelazerd.
Maar is dat wel zo? Tuurlijk, was er tegen Ajax te weinig strijd, hebben we tegen Roda gezwijnt met een punt en was tegen NAC het uiteindelijke resultaat nogal jammer. Maar als we de situatie vergelijken met bijvoorbeeld het fantastische seizoen 2005/2006. Er was geen geld, Er waren spelers vertrokken. Toen was er ook een matige start met een aantal nieuwe spelers als Koen van der Laak, Gibril Sankoh en Yevgeniy Levchenko. Maar in de herst met het einde van het Oosterpark in zicht gebeurde er iets bijzonders, we begonnen te winnen, en nog beter, we bleven winnen, en iedereen weet nog goed hoe dat eindigde. Het grote verschil? We hadden geen hoge verwachtingen.
Nu in 2009, de economie zit in een dip, mogelijke sponsers gaan failliet en veel clubs doen aan creatief boekhouden, leuk voor op de korte termijn, dodelijk voor de lange. De transfermarkt zit grotendeels op slot mede omdat clubs geen hogere salarissen kunnen en willen geven en spelers dan liever blijven zitten waar ze zitten. Hier is Marcus Berg vertrokken voor een recordbedrag, hij was onhoudbaar. Levchenko mocht vertrekken, net als Paul Mathijs en Martijn Meerdink. De laatste 2 geen basiskrachten. Het resultaat, een te slanke selectie en geld op de rekening. Bovendien tegenvallende resultaten.
Nu schreeuwt iedereen om versterkingen, deze zijn ook nodig, zo beseft ook de directie, maar willen wij dan net als zo vele clubs voor ons "kopen om het kopen"? Dat er spelers komen puur omdat iedereen bang is dat we de spreekwoordelijke boot mislopen? Willen we net als Feyenoord bankroet zijn en sponsers moeten bedelen om nieuwe spelers? Dat is namelijk waar Nijland bang voor is, dat zijn nauwkeurig opgebouwde clubstructuur in 1 of 2 seizoenen word afgebroken. Ook dit is angst. Misschien waren Nijland en Veldmate te bang dat het financieel mis zou gaan als Diouf zou komen voordat Berg de deur uit was. Of bang dat veel geld uitgeven aan een nieuwe aankoop dezelfde opinie op zou leveren als dat er is na Pederson en Femi, al staat nog niet vast dat het miskopen zijn. Ook de spelers zijn overigens bang, bang om uigejouwd te worden, bang om op de bank te komen, bang om de fatale blunder te maken. We worden nu geregeerd door angst.
De conclusie, Nijland heeft gelijk, angst is een slechte raadgever inclusief zijn eigen angst. Maar ook wij als supporters moeten ons niet door angst laten leiden, en ook de spelers niet. Het seizoen is nog lang, de transfermarkt nog niet eens gesloten en wie weet waar we volgend jaar staan? Misschien wel in Europa. Alles kan zo lang we maar niet bang zijn.