Tussenbalans, afgelopen drie maanden

Op de zestiende plaats. Tien punten bij elkaar gesprokkeld, acht doelpunten voor, zeventien tegen en dat in twaalf wedstrijden. Veel thuisnederlagen. Gemor onder de supporters, woede over de huidige stand op de ranglijst en de hoon voor de spelers, technische staf en bestuur. Wat is er aan de hand bij onze trots, DE TROTS VAN HET NOORDEN? Oude tijden lijken te herleven. Degradatievoetbal? Nacompetitie voor lijfsbehoud? Vriend en vijand zijn het onderling eens. FC Groningen hoort niet op de plaats te staan waar het nu staat!

Kapitaal
Terugdenkend aan de woelige jaren in het Oosterpark waarbij het degradatiespook ons menigmaal onaangenaam bezocht heeft lag aan de hoofdoorzaak dat er geen geld was. Het beetje kwaliteit dat er was, werd vaak voor een habbekrats verkocht om begrotingstekorten te dichten met alle gevolgen van dien. Daar is gelukkig nu geen sprake meer van! FC Groningen heeft middels haar nieuwe stadion een batensprong gemaakt en heeft haar financiële zaken, (dankzij haar mooie en ruimere accommodatie, een groot aantal gul gevende sponsors, de trouwe seizoenkaarthouders en lucratieve transfers), uitstekend voor elkaar. Tevens haalt men veel geld uit de nevenactiviteiten. Als we dit vergelijken met de begrotingen van de gemiddelde eredivisieclubs levert ons bestuur het ondanks deze zware tijden fantastisch werk! Financieel gezien, zeker subtop waardig en misschien wel meer! Dit getuigt van goed beleid en visie! Tevens ziet het nauw toe op de scouting die als opdracht heeft om veel belovende talenten wereldwijd te blijven volgen en aan te trekken met de relatief bescheiden middelen die er zijn. Ook de opleiding voor onze talenten staat landelijk hoog aangeschreven. FC Groningen is een gezonde club!

Productiviteit
FC Groningen heeft de afgelopen jaren vierentwintig karaats goudklompen opgevist met super spitsen zoals Nevland, Suarez, en Berg. Categorie topspitsen waar menig club jaloers op was en waarbij hun doelpunten garantie waren voor de vele groen witte overwinningen. Door grotere clubs met hun vele geld, kwam voor ieder van de jongens de dag dat ze letterlijk niet meer te houden waren en voor de FC restte als schrale troost een goede transfersom. Uiteraard had onze scouting op voorhand diverse lijsten klaarliggen denk bijvoorbeeld aan het vertrek van Marcus Berg voor geschikte opvolgers, echter zoals het bestuur heeft aangegeven zijn de zaken dit seizoen anders gegaan dan men heeft beoogd. Kaliber Berg, Suarez of Nevland bleef uit, Nordstrand werd aangetrokken maar werd wel omschreven als echte “ killer”.

Ontwikkelingen / Verwachtingspatroon
Zonder de huidige realiteit (plaats zestien) te willen bagatelliseren blijkt dat we misschien als fan van de FC wel een beetje teveel van het goede hebben gehad. (Ik schrijf deze zin met grote droefenis). We vertrouwden blindelings dat onze veel geprezen scouting wel even een nieuwe doelpunten machine zou halen. We waren immers verzekerd van een subtopnotering. We leefden in een roes. Het verwachtingspatroon lag elk jaar hoger. De aanval moest zelfs worden ingezet op de top vijf! Nu heerst er de boosheid en de teleurstelling over de stand op de ranglijst, spelniveau, wat een controverse! We zijn volgens velen niets meer dan ieder andere tegenstander en moeten vrezen voor alle clubs, de huidige spitsen zijn kwalitatief stukken minder. Ze scoren te weinig, teveel blessures, teveel aanpassingsproblemen, geen wedstrijdritme. Er wordt geroepen: “een nieuwe aankoop moet er direct staan”! De praktijk leert ons dat dit niet altijd waar is. Suarez en vooral Berg hadden in het begin ook aanpassingsproblemen. Om over de langdurige blessures van Svejdik en bovenal in aanvallend opzicht Andersson maar te zwijgen. Wat een gemis! Pure overmacht Je zult in deze tijden maar bestuurder zijn…bijna een roeping! Paniek is een slechte raadgever! Soms moet je een stap terugdoen om van daaruit twee of drie stappen vooruit te maken. Dit geldt nu zeker voor ons.

Groepsproces
Wat mij in het bijzonder bezighoud is de gezapigheid die het team in veel wedstrijden heeft uitgestraald. Geen winnaars mentaliteit, geen passie, geen druk naar voren, teveel plichtmatig spelen, het team onderging het te vaak. Wat is er aan de hand? Zo speel je rond de zesde plaats en zo sta je met bijna dezelfde groep in de kelder van de Eredivisie. Dan hoor of lees je de opmerking dat er geen chemie meer is tussen trainer en spelers en de trainer moet maar weg. Ik vraag me af, is dit wel de oplossing? Als we kijken bij onze westerburen heeft de nieuwe trainer Jan de Jonge sinds het vertrek van Sollied nog niet veel punten gepakt. Het schokeffect bleef uit! Als we naar de prestaties kijken van Ron Jans, zou hij er plotseling niets meer van kunnen? Ben je na zeven jaar trouwe dienst met uitstekende prestaties nu ineens een pannenkoek?

Mij rijst de vraag, zou het dan niet onderling binnen het team kunnen liggen? Stel, je bent als trainer keihard bezig en hebt de hele week met de groep scherp getraind, er moet zondag gespeeld worden en een aantal van de selectie presteert het om op vrijdag en/of zaterdagnacht op stap te gaan. Wat kun je dan nog doen? Moet je als trainer politieagent gaan spelen, op de fiets door de stad? Kroeg naar kroeg? Is dit niet een stukje eigen verantwoordelijkheid en zelfdiscipline? Leeft iedereen wel voor zijn sport? Als je opdrachten meegeeft en dit wordt tijdens de wedstrijd door meerdere spelers niet uitgevoerd, ligt dit aan de trainer? Kun je tijdens de wedstrijd als trainer dan nog ingrijpen door het liefst je halve team te gaan wisselen omdat men de afspraken niet nakomt? Wat valt er aan te doen als je binnen de selectie (spelers onderling) een vergelijkbare situatie hebt zoals vorig jaar tussen Atteveld en Meeuwis? Werkt dit niet vernietigend in het teambuilding proces? Verklaart dit niet mede de plaats waar we nu staan? Het liefst zou je zo’n iemand uit jouw selectie zetten, het probleem is dat je omgaat met menselijk kapitaal. Je wilt de vuile was niet buiten hangen en de transferwaarde voor de club niet te grabbel gooien.

Cruciale fase / rol van betekenis in de competitie
Na de verloren uitwedstrijd bij Twente is er vorige week maandag een bosloop geweest. Er is onderling veel gepraat en naar ik hoop veel “oud zeer” uitgepraat. De beleving vanaf de uitwedstrijd bij Vitesse lijkt terug te komen. Er wordt weer hard gewerkt tijdens de laatst gespeelde wedstrijden met veel druk naar voren. Met nog zes wedstrijden resterend voor de winterstop is iedereen zich nu bewust dat er punten moeten worden gepakt. De opdracht luidt nu: zo snel mogelijk weg uit de onderste regionen en aansluiting vinden met de subtop. Ook zal er z.s.m. duidelijkheid komen over het eventueel verlengen van contracten van onze trainer Ron Jans, de spelers Gibril Sankoh, Goran Lovre en mogelijk Tim Matavz.

Voor eerst genoemde spreek ik de vurige wens uit dat Ron nog lang bij onze club verbonden blijft. Hij is een prima trainer, een aimabel mens en een fantastisch uithangbord voor onze FC! Voor Garcia is inmiddels de kogel door de kerk. Tevens hoop ik dat er z.s.m. duidelijkheid komt wat er met Sankoh, Lovre en e.v.t. met Matavz gaat gebeuren, want als beide spelers niet willen bijtekenen en Matavz zijn optie niet gelicht wordt, is er de mogelijkheid in de winterstop voor transfers zodat de FC hier geld voor kan ontvangen.
Mogelijk dat dit ruimte geeft in het salarisgebouw voor het aantrekken van een spits met een mentaliteit als Erik Nevland.

Ik ben overtuigd dat het goed komt met onze FC! Het bestuur, TS en het team verdient hierbij alle steun!