Column 3: Robert Maaskant zou zich dood moeten schamen

Afgelopen zondag won FC Groningen verdiend met 2-1 van AZ Almaar. Grote spelmaker aan de kant van de FC was Filip Kostiç, de linksbuiten uit Servië die vorig seizoen vooral in het nieuws kwam door de opmerkelijke manier waarop zijn transfer tot stand is gekomen en natuurlijk doordat de trainer van toen -Robert Maaskant- het helemaal niet zag zitten in de nog jonge speler. Vanuit Wit-Rusland kijkt Robert Maaskant waarschijnlijk nu toe hoe een speler die hij vorig seizoen stoïcijns buiten de selectie hield nu één van de smaakmakers van de eredivisie aan het worden is. Robert Maaskant zou zich moeten schamen en als het aan mij lag, zou hij een deel van het geld dat hij nu verdient in Wit-Rusland aan FC Groningen moeten schenken ter compensatie van het verloren salaris van de Serviër vorig seizoen. Helaas zal dit nooit gebeuren.

En natuurlijk ligt het ook deels aan de speler in kwestie zelf. Kostiç heeft moeite met de Nederlandse taal en de cultuur. Dat heeft zeker ook zijn invloed gehad, maar nu we hem langer in actie zien, kunnen we niet ontkennen dat de opvolger van Tadiç over de nodige kwaliteiten beschikt. Het geeft te denken hoe het voetbal onder Maaskant eruit zou hebben gezien, mocht Filip Kostiç gewoon de kans en het vertrouwen hebben gekregen onder zijn bewind. Wat mij ook dan ook opvalt, is dat Erwin van de Looi blijkbaar wel vertrouwen heeft in Kostiç. Diezelfde Erwin van de Looi was vorig seizoen nog assistent onder Robert Maaskant. Had hij vorig seizoen al niet Robert Maaskant kunnen overtuigen van de voetballer Kostiç? Enfin, dat is allemaal verleden tijd. Inmiddels kunnen we nu elke week genieten van de bewegingen van de sierlijke Serviër wiens transferwaarde langzaam begint te stijgen. We hebben inmiddels weer een groeibriljantje in het team.

Matchwinner van de wedstrijd tegen AZ was invaller Richairo Zivkovic, het 17-jarige wonderkind van de FC. Hij viel in voor de moegestreden Krisztian Adorjan en maakte binnen een minuut de winnende treffer voor FC Groningen. Een sterke eigenschap van de jonge spits, is naar mijn mening zijn vernuft om de juiste positie te kiezen in de aanval. Zijn doelpunt tegen AZ bevestigde dat. Hij liep knap vrij van zijn tegenstander, om vervolgens de bal langs Esteban te koppen. Ik vind het daarom ook jammer dat Richairo niet eerder een kans kreeg in de punt van de aanval, misschien wel vanaf het begin gezien de zieke Zeefuik afwezig was. Nick van der Velden doet het uitstekend, maar blijft geen echte spits. Die komt het beste tot zijn recht aan de rechterflank. Krizstian Adorjan achter de spitsen en Tjaronn Chery -die voorlopig blijft kwakkelen op het middenveld- moet maar genoegen nemen met een plek op de bank.

AZ was de eerste horde in een reeks van moeilijke wedstrijden. In de komende weken wachten PSV thuis en Vitesse uit. Tegen AZ verbaasde FC Groningen mij in positieve zin door de strijd en het voetballen naar voren en dat biedt toch weer hoop voor de komende twee wedstrijden. We kunnen echter concluderen dat het voorspellen van wedstrijden van de FC net als een potje Russisch roulette is. In de ene wedstrijd blijft de selectie van de FC koelbloedig en houdt het zijn hoofd erbij, in de andere schiet de FC zich plots door zijn eigen kop en loopt het als het ware hoofdloos op het veld. Ik ben dan ook benieuwd of de mannen van Erwin de lijn van de wedstrijd tegen AZ door kunnen zetten. We houden vertrouwen in onze FC. Kop dr Veur dus!