In Den Haag lijkt tegenwoordig niets meer echt
Ieder jaar zijn we weer in de gelegenheid om op een legitieme wijze in Den Haag af te rekenen. Kunnen we op een mooie wijze laten zien, dat we niet helemaal gelukkig zijn wat ze daar bepalen. Niet met een ingezonden brief in het Dagblad van het Noorden, maar door in groen-wit huis te houden op het nieuwe kunstgrasveld van ADO. In Den Haag lijkt tegenwoordig niets meer echt.
Goed we hebben Chery uit de Hofstad opgepikt, maar over het algemeen toch niet veel goeds vanuit Zuid-Holland. Demonstraties en bezuinigingen zijn vaak ons deel, nadat ze eerst de inkomsten van de gasvoorraad er doorheen gejaagd hebben. Subsidies naar Brussel, Straatsburg en andere oorden van bureaucratisch gekrakeel. Ondertussen loopt de nuchtere Groninger de door aardbevingen geteisterde muren met het eerste beste waaibomenhout te stutten.
Jaarlijks kijk ik dus weer uit naar die confrontatie met “Den Haag” waarbij niet monden, maar voeten spreken. Dit jaar vol vertrouwen omdat de afstand op de ranglijst net zo ver is als wat de afstand normaal is tussen de Groningers en “Den Haag”: mijlenver. Alleen kijken zij nu voor de verandering een keer vanuit die machteloze positie.
Als de 020-040 confrontatie in een gelijkspel eindigt, kan de FC in de residentie de voetbalmacht grijpen. Een zege op de groene mat zondag, brengt 050 op kop in de eredivisie. Vervolgens met een lekker gevoel de week erna op de eigen grasmat (ja, die is weer echt op orde) de concurrentie nog wat verder op afstand zetten. Dromen mag toch? In Den Haag zeggen ze wel dommere dingen hardop.
Natuurlijk moet je voetbal niet verwarren met politiek. Volgens Michels was voetbal oorlog, maar dat lijk je dan toch te moeten nuanceren. Bij politiek hoef je dat niet en zijn vrienden en vijanden door dunne lijntjes gescheiden. Dan toch liever voetbal: zij zijn groen-geel en wij zijn groen-wit. De kans is toch erg klein dat er tijdens zo’n match iemand ineens zich bedenkt en oversteekt.
In de stad van ambassades heeft de Chinees zich inmiddels wat vergroot door de plaatselijke voetbalclub over te nemen. Forse investeringen zullen de komende jaren gedaan worden om een gooi naar de Nederlandse titel te doen. Net echt.
Op met de bus zondag dus naar “Den Haag”. Geen Malieveld, maar het Kyocera Stadion is plaats van handeling. In Den Haag lijkt tegenwoordig echt niets meer echt.