Column: Pessimisme, optimisme en realisme

Vandaag gaat de tweede column van deze week online. Nu is het Merijn Slagter die in de pen is geklommen. Een mening, zonder een blad voor de mond. Wij willen Merijn bedanken voor zijn inbreng en hopen dat meer lezers ons willen voorzien van stukken. Iedereen veel lees plezier en reageer er lekker op los met z'n allen. Maar doe dit op gepaste wijze.

De doorsnee Groninger is in mijn ogen iemand die op het eerste ogenblik pessimistisch is, maar zich volledig in een optimistische waan kan laten meesleuren wanneer hier genoeg reden voor is. Mijn beeld hiervan wordt vaak versterkt als ik in de Euroborg ben om FC Groningen te bewonderen. Na drie opeenvolgende zeges in een willekeurig seizoen wordt er al gauw gerept over een feestje op de Grote Markt of termen als ‘Wij gaan Europa in’. FC Groningen is dan ook dé sportieve rode draad in de regio waar iedere voetballiefhebber zich graag mee identificeert. Helaas valt er de laatste tijd verdraaid weinig te genieten achter de deuren van de Groene Kathedraal, maar ook op vreemde bodem. Dat is niet pessimistisch gezien, en al helemaal niet optimistisch, maar heel realistisch. Er is al veel over gezegd en geschreven. Moeten Nijland & co wijken? Staat met Maaskant wel de juiste persoon aan het roer en wanneer wordt er eindelijk eens 4-4-2 gespeeld?

Rasmus Lindgren bleek het buitenkansje dat FC Groningen zag om de negatieve tendens weer een positieve draai te geven, maar vooralsnog is het na de winterstop nog altijd misère troef en laat de ploeg qua creativiteit te wensen over. Mensen die verwachten dat dit met de komst van Lindgren om zou slaan, zijn naïef. Door het gebrek aan creativiteit blijven resultaten uit en de ideeënbus van Nijland zit nog altijd propvol met suggesties waarbij Maaskant nieuwe spelers aandraagt. Tot overmaat van ramp was het de voorbije weken nagelbijten of het enige groeibriljantje dat FC Groningen momenteel herbergt, niet tussentijds naar een Engelse subtopper uit de Championship zou vertrekken. Dat dit uitstel van executie is, weet inmiddels iedere Groninger. Meer dan ooit zal er met het oog op volgend seizoen een beroep worden gedaan op het scoutingsapparaat van FC Groningen, dat niet alleen een vervanger voor Van Dijk moet zien te regelen, maar ook creatieve spelers met een meerwaarde. Nooit was een transferperiode zo koersbepalend, als de tranferwindow die deze zomer komen gaat.

Tot die tijd zullen de supporters van Groningen niet verwend worden. Wilskracht is niet alleen het toverwoord waarmee FC Groningen resultaten moet gaan behalen, het is ook het voornaamste strijdwapen. Ploegen die op wilskracht spelen, hebben ook geluk nodig en hiernaast de onvoorwaardelijke steun van hun supporters. Sinds de Z-side heeft besloten om in een kil hoekje op Noord hun intrek te nemen, en ook andere groeperingen binnen de club hun eigen plek op Noord creëren, is er van een Hel van het Noorden ook weinig meer over. De redenen voor deze uiteenzetting daar gelaten, maar harde kern, GF of desnoods de kaviaarvreters in die skyboxen, ga toch eens met elkaar om de tafel zitten. Respecteer elkaar, wees jezelf, maar vooral: zorg er in ieder geval vanaf de tribunes met z’n allen weer voor dat de Eurborg óók kan kolken en een tegenstander als NEC zich niet bij voorbaat rijk rekent in de Euroborg. Supporters als jij en ik hebben wel degelijk invloed, alleen dan wel als één groot kloppend groen hart. Laten we het huidige pessimisme aan de kant zetten, en weer optimisme laten vloeien door de Euroborg. Als de gewenste creativiteit daarnaast ook weer terugkeert in het groenwitte tenue, keren ploegen ook weer met een realistisch beeld terug in de Euroborg. ‘Groningen-uit, dat gaat een verdomd moeilijke middag worden.’