Column - Trots
Woensdagavond 8 april rond 21:30 uur. Euroborg staat op z’n kop. Ik kijk om me heen, zie intense vreugde en zelfs tranen van geluk. Het kan niet meer misgaan, voor het eerst in mijn leven zie ik FC Groningen zich plaatsen voor de finale van de KNVB Beker. Een kolkende Euroborg die lang heeft moeten wachten op dit succes en iedereen lijkt klaar voor 3 mei. De dag waar de hele provincie naar uitkijkt: finaledag in de Kuip.
De provincie staat op z’n kop. Iedereen heeft de zogeheten ‘cupkoorts’ te pakken en de voorpret is haast zo leuk als de wedstrijddag zelf.
Zondag 3 mei 19:45uur. Wederom tranen van geluk, ook bij mezelf. Wij winnen de KNVB Beker. Wij, FC Groningen. Dolle vreugde en intens geluk gaan door de provincie en er worden een aantal fantastische historische momenten gevierd.
Nagenietend van deze mooiste FC Groningen-week die ik ooit heb meegemaakt, komt het besef: we mogen minimaal zes Europese wedstrijden spelen. Het resultaat van een seizoen keihard knokken.
Vrijdag 28 augustus komen er voor FC Groningen drie tegenstanders uit de koker waarvan iedereen meteen zegt, ‘deze poule biedt perspectief’. Olympique Marseille, Sporting Braga en Slovan Liberec. De uitspraken van Erwin van de Looi bieden hoop. ‘We zijn absoluut niet kansloos, en gaan er alles aan doen om te overwinteren’.
17 september 19:00 uur. Euroborg is klaar voor poule H in de Europa League. Kippenvel bij de opkomst van de spelers en kippenvel bij het horen van de Europa League hymne door onze Euroborg. Het kwaliteitsverschil blijkt té groot. Er wordt kansloos verloren, maar het deert me niet. De ‘mindere’ tegenstanders krijgen we nog.
1 oktober 22:45uur, sta ik beduusd in Estádio Municipal de Braga. Overklast op vechtlust en voetbalgogme -om er maar een mooie term in te gooien- zie ik samen met 600 medesupporters onze FC met 1-0 verliezen van Sporting Braga. Een verschrikkelijke anticlimax op een verder fantastische trip naar Portugal.
Donderdagochtend 5 november. Vanavond speelt FC Groningen de allesbeslissende wedstrijd tegen Slovan Liberec (de uitwedstrijd is ondertussen met 1-1 gelijk gespeeld).
De welbekende wedstrijdspanning is volop aanwezig. Concentreren op het werk gaat lastig. Al op tijd gaan we aan het begin van de avond richting Groningen richting Euroborg, die op een avond als deze zal kolken. Helaas. Het stadion is niet uitverkocht en een verwacht kolkend Euroborg is ver weg. Rond 20:45 uur liggen de spelers van onze FC op de grond. Ze lijken moe. Uitgestreden, want er is wederom verloren.
Maar is er wel gestreden? Vanaf de tribunes klinken enkele fluitconcerten en zijn wegwerpgebaren richting de selectie zichtbaar. De avond die dé avond moest worden, werd dit niet. Het was een avond om je kapot te schamen als FC Groningensupporter. De nodige vechtlust -waar onze club het van moet hebben- ontbrak op iedere positie deze avond. Met name bij de eindverantwoordelijke, trainer Erwin van de Looi. Ik kan er niet bij dat je op zo’n belangrijke avond op deze manier een selectie het veld in durft te sturen.
Ik zie het als een gebrek aan respect voor de club en voor de supporters. Een wedstrijd die er écht om gaat, waar je een heel bekerseizoen keihard voor geknokt hebt laat je op een walgelijke manier aan je voorbij gaan. Letterlijk aan je voorbij gaan want het heeft er afgezien van een aantal kansjes geen moment ingezeten. Balletje breed, balletje terug. Balletje breed. Fluitconcertje en nog een balletje terug. Spelers die verkeerde keuzes maken (of juist geen keuzes durven maken) en het gebrek aan een échte spits. Iets structureels, want eigenlijk komt deze hele afgang niet eens als een verrassing.
FC Groningen heeft een prima selectie waar menig Eredivisieclub jaloers op zal zijn. We halen echter veel te weinig uit de aanwezige kwaliteit. Heerenveen thuis is een wedstrijd die dit seizoen is blijven hangen. Voor de rest kunnen alle thuiswedstrijden uit het geheugen gewist worden want vaak is het spel niet op aan te gluren. De uitwedstrijden laat ik bij deze even buiten beschouwing…
‘Thuis attractief voetbal spelen’ is één van de doelstellingen van onze technische staf. Vooruit in plaats van achteruit. Oordeel zelf, ik vind dat deze doelstelling al jaren niet meer wordt gehaald en überhaupt niet wordt nagestreefd.
Ik had na een 3-0 thuisnederlaag vandaag trots aan het werk willen gaan. Een kolkend Euroborg, vieze tenues en een vechtersmentaliteit. Dan kan en mag je verliezen.
Nu ga ik, en iedere andere FC Groningen supporter, weer verder met het gevoel dat de club deze hele poulefase nooit serieus heeft genomen. En dit neem ik de club en de technische staf kwalijk.
MWE.
