Een gedicht, een column, een FC Groningen fan

Als je zoals ik de vrijheid heb om af en toe een column te schrijven, een mening t.o.v. van de wedstrijd te geven, een speler kritisch of positief te benaderen dan wil ik dat ook in alle vrijheid doen. Het zijn mijn woorden die ik hier op de Boerenmacht schrijf, waar ik verantwoordelijk voor ben en waar ik ook de consequenties van moet accepteren naar gelang de reacties die hier binnenkomen. Wel met respect en wel onderbouwd. Die vrijheid heb ik hier, anders zou het geschreven woord geen enkele waarde meer hebben. Het alleen maar meeof ja knikken waarover je schrijft zal uiteindelijk altijd tegen je werken. Kortom, als ik altijd moest schrijven zoals bij AZaltijd derammelaars tegelijk rammelen of bij een politieke partij tegelijkertijd de handjes op elkaar gaan om de partijleider te bevredigen, dan is de FUN er gauw af.De vrijheid van meningsuiting is bij mij een groot goed. In mijn 57 jaren heb ikook altijd zo geleefd. Ik zeg en schrijf wat ik denk. Daar maak je niet altijd vrienden mee.Maar vrienden zoek je niet uit, die krijg je, al is het ook soms beperkt.Vrienden die altijd naast je staan, ook als jezelf een keer goed fout zit.Ze laten je niet zitten door die ene fout. Sterker, die vrienden lossen jouw probleem vaak op. En dat kan soms op een hele simpele manier zonder geweld en uitspattingen. Dat zou ook wel eens mogelijk zijn met de gedichtenmaker die ongewild beroemd werd bij Geen Stijl.

Hij maakte een gedicht die heftig was, spontaan geschreven in een jolige bui zonder aan de consequenties te denken wat de gevolgen wel eens konden zijn. Hij schreef dat gedicht uit liefde voor zijn club waar hij al jaren werkzaam was als vrijwilliger. Na bekendmaking van het gedicht heeft de Supportersvereniging het gedicht diezelfde dag verwijderd van hun site.Zowel de gedichtenschrijver als de verantwoordelijke mensen van de supportersverenigingvonden dat dit niet kon. Het was ook een gedicht van niks, maar goed de vrijheid van schrijven tartte de grenzen bij sommige mensen. Je zou zeggen punt klaar! Geen Stijl vond het toch nodig om hier aandacht aan te besteden. De druk bezochte internetsite schepte er genoegen in hier mee te scoren en zeggen simpel, eigen schuld dikke bult. Een dag later berichtte het Dagblad van het Noorden hierover. De eerste reactie was, geacht Dagblad besteed hier asjeblieft geen aandacht aan, de zaak wordt intern opgelost bij de supportersvereniging , de gedichtenschrijver heeft zijn excuses aangeboden, en je raakt hier ook veel andere vrijwilligersmee. Er kwamen hooguit misschien 15 reacties bij het item terecht en dat was het.De gedichtenschrijver werd ondertussen via geen stijl op allerlei mogelijke manieren benaderd een beetje in de trant van zijn gedicht. Maar hij was groot genoeg om dat te dragen en wist deze consequenties te aanvaarden. Overal je excuses aanbieden betekent dat je door een diep dal moet lopen, maar het was eigen schuld dikke bult dat wist hij en gaf dat ook aan. Je zou zeggen klaar, over en uit. Leren van je fouten in het leven is eigelijk een dagelijkse bezigheid.

Toch na 4 weken vond FC Groningen het nodig om Ajax spelers te benaderen met de vraag om aangifte te doen tegen de gedichtenschrijver. Een reactie van de club die over The Hill is. Dat is een reactie om iemand ook te raken. Eigelijk doe je hetzelfde als wat er in het gedicht staat. Je zou zeggen voorbeeld doet voorbeeld volgen.Iemand raken is niet zo moeilijk. De juiste woorden, het juiste gevoeleen beetje de achtergrond kennende en je hebt iemand zo klein. Daarbovenop nog eens door een samengestelde commissie 42 maanden stadionverbod opleggen is ten opzichte van het gebeurde helemaal buiten proportie. Dat Hans Nijland en anderen bij de club zich enorm stoorden aan het gedicht is zijn goed recht en begrijpbaar. Tenslotte ligt de officiele supportersvereniging en FC Groningen dicht bij elkaar. Dat FC Groningen niet meer de club is van het Oosterpark is logisch, de tijden zijn veranderd en dat is maar goed ook, anders had de club niet eens meer een bestaansrecht, sterker misschien was de club al wel opgedoekt.Maar de supporters zijn wel hetzelfde gebleven. Jong en Oud. Jong ben ik ook geweest en dan ben je nog onberekenbaarenorm fanatiek en vol met emoties, oud zoals ik nu ben, wat slimmer en realistischer maar toch ook nog vol met emoties. Dat zal nooit veranderen, dat kan je ook nooit veranderen.

Het stadionverbod van 42 maanden is nogmaals buiten proportie. Voor een supporter is dit hetzelfde als een gevangenisstraf van 2 jaar waarvan 1 jaar voorwaardelijk. Oke, je kunt zeggen, wij als FC Groningen stellen een voorbeeld. Maar dat kon wel eens averechts werken. Dit is eigelijk het uitvoeren van het gedicht. We hebben eigelijk nu te maken met twee partijen die hetzelfde doen. De supportersvereniging heeft adequaat en in normale proportie ingegrepen en terecht. Het van man tot man confronteren tussen de personen die in het gedicht voorkomen met de gedichtenschrijver zelf lijkt mij meer op zijn plaats. Ik ben dus een man die liever de tussenoplossing zoekt. FC Groningen zet dan een goede statement neer en de gedichtenschrijver kan dan de in het gedicht voorkomende personen uitleggen waarom hij dat gedicht heeft geschreven.

Ik moet nog steeds de eerste tegenkomen die nog nooit een fout in zijn leven heeft gemaakt. Als we die allemaal uitsluiten van de maatschappij hebben we er een wereldstad bij. Ik was 7 jaar ( dus 50 jaren geleden ) dat ik met mijn vader voor het eerst in het Oosterpark kwam. FC Groningen heeft in die jaren vele stormen doorstaan.De club staat nu weer als een huis. Door een slim en zakelijk beleid door het bestuur van deze club en die al jaren bezig is om er een goede subtopper van te maken. Daar is niks mis mee. De storm die nu waait gaat wel weer liggen, hopelijk meteen beetjeverstand vanditzelfde bestuur en een verstandige fanatieke aanhang.