Het Groningse seizoen van net niet

Een jaar van ups en downs, dat lijkt me de beste manier om het seizoen van de FC omschrijven. Moeten we terugkijken met een gevoel van trots vanwege een goed jaar of teleurstelling omdat we het volgend seizoen wederom zonder Europees voetbal zullen moeten stellen?

De meningen waren erg verdeeld nadat het duidelijk was dat Huistra onze trainer was geworden. De voorbereiding liep alles behalve soepel en bij velen heerste het gevoel dat we al blij mochten zijn als we de play-offs wisten te bereiken. Ook financieel was het duidelijk dat de club weliswaar niet in de problemen zat, maar bulken van het geld deed de club ook niet, er moest op de tellen worden gepast.

Enkele maanden later was de euforie dan ook compleet, we stonden nog altijd boven Ajax op een derde plek en er waren enkele uitblinkers in het team. Behalve dat Tim Matavz als een revelatie voetbalde was vanaf minuut één duidelijk dat Dusan Tadic een topper in spé is. Ook bleek Tim Sparv een sterke speler op het middenveld, deed Maikel Kieftenbeld het verdienstelijk als rechtsback en bleek Tom Hiariej volledig op zijn plek op het middenveld. De doelstelling werd bijgesteld van top-9 naar top-5. Het was dan ook duidelijk, we moesten Europees voetbal halen.

Misschien dat de spelers zichzelf dan ook teveel druk oplegden. Ineens ging het mis, het team leek een schim van zichzelf. De twijfel sloeg toe. We zakten steeds verder weg in de stand. Zou het tij tijdig keren? Dat deed het maar net, de weg naar boven werd weer gevonden. De ontknoping kwam tegen PSV. De jongens gaven thuis, maar niet genoeg, in het zicht van de Haven strande het schip met play-offs tot gevolg.

Afgelopen zondag revancheerde de ploeg zich na de blamage in Den Haag als nooit tevoren. Het leek erop dat de spelers niet opnieuw een jaar zonder Europees voetbal wilden spelen. Ik heb door de jaren heen een hoop spannende wedstrijden gezien, maar wat er zondag gebeurde sloeg alles. Na een fantastisch seizoen zou het dan ook niks minder dan verdiend geweest zijn, als er zou zijn afgesloten met een feestje op de Grote Markt. Maar er zijn zoveel momenten geweest door het seizoen heen, dat als het wat meer mee had gezeten dat feestje er was geweest. Het mocht niet zo zijn.

Na de wedstrijd van zondag heb ik TV Noord aangezet en hoopte ik wat troost te krijgen door de Flames te zien winnen, alsof de duivel ermee speelde gingen ook zij onderuit na een zinderende finale, drie verlengingen waren er nodig voordat Leiden zich mocht bekronen. De teleurstelling was compleet.

Terugkijkend op het seizoen heerst een gevoel van trots. De club heeft laten zien wederom tot de subtop te behoren en had Europees voetbal absoluut verdiend. Toch mogen we het onzelf verwijten het te hebben misgelopen. Gaat volgend jaar dan wel gebeuren? Moeten we dat als doel stellen of is meedoen om Europees voetbal genoeg? {jcomments on}