Column: Mijn cluppie
Vandaag weer een column op Boerenmacht. We hebben wederom een gastcolumnist gevonden, die de pen in de hand heeft genomen. Zijn naam, Wobbel, vorig seizoen heeft de schrijver ook zijn mening gegeven over de Trots van het Noorden. Wij wensen iedereen veel lees plezier toe. Uiteraard, is iedereen vrij om een mening te geven.Onze huidige poll geeft aan dat er meer mensen zijn die eventueel een column willen schrijven. Je kan je aanmelden bij klaas@boerenmacht.nl of lukas@boerenmacht.nl
Vloek, scheld, schreeuw, schaam, stamp, vloek. Zaterdagavond, half 8 in de avond. De bal wordt eindelijk eens goed ingespeeld, maar wordt vervolgens weer net zo hard terug gekaatst naar de laatste man. Deze geeft daarna heel sportief de bal aan de tegenstander. Wederom zonder aanleiding..
Constant houden van een club, die op z’n zachtst gezegd niet echt draait op het moment, is moeilijk. Om de week sta je weer op je vaste stek in de Euroborg en regelmatig probeer je een uitwedstrijd mee te pakken, waarbij elke wedstrijd dezelfde spanning met zich mee brengt. ‘Het wordt lastig vandaag’, zijn woorden die nu elke week rondgalmen in plaats van tegen bepaalde tegenstanders.
Dat een wedstrijd lastig is, zijn velen met mij wel gewend uit het verleden. Dan was het ook iedere week lastig. Maar dan vond je dat niet erg.. Met het gras tussen de tanden en de modder in het haar knokten de spelers dan voor elkaar, aangemoedigd door een fanatiek publiek. Dát was mooi. Maar dat gras tussen de tanden én dat fanatieke publiek zijn erniet meer lijkt het. In ieder geval het laatste jaar niet meer.
‘Het is mijn club niet meer,’ hoorde ik steeds vaker mensen zeggen. En dat begreep ik niet. Tot een tijdje terug, toen ik weer eens op Noord stond en weer eens een pijnlijke stilte voelde. En was er eens eenheid op de tribunes, dan galmde dat na 14 seconden alweer weg. De spelers voelen dat en kunnen ook niet meer dat stapje harder, krijgen minder zelfvertrouwen en het niveau daalt veel te vaak naar een bedenkelijk niveau.
Wat er dan moet gebeuren? Geen idee. Of deze trainer het in zich heeft om de boel weer voldoende op de rails te krijgen? Geen idee. Welke spelers er dan moeten spelen en wie daar plaats voor moet maken? Geen idee, als het systeem nu maar wel op 4-4-2 blijft staan!
Wat ik wel weet? Dat ik er zondag gewoon weer sta en dat ik volgende week vrijdag met stip in de agenda heb staan, omdat ik dan vroeg kaarten moet kopen voor de uitwedstrijd in ‘het dorp’. Want hoe dan ook, het is en blijft mijn cluppie…’