Realiteit of een sprookje

Het begon allemaal zo mooi. FC Groningen gaat voor rechtstreekse plaatsing voor Europees Voetbal. Dit werd met passie aangeven door onze goede vriend, Hans Nijland. Volgens "de big boss" moest dit gebeuren via de competitie. Mocht dit niet lukken, dan kon er uitgeweken worden naar een ontsnappingsroute. De route was geen 66, maar de KNVB Beker. Ik geef aan was, we weten hoe dit inmiddels is gelopen voor onze Trots. Voor nu rest dus alleen maar de competitie...

Het seizoen 2011-2012 moest het seizoen worden van de FC Groningen. Alle middelen waren in juli/augustus voor handen. Een evenwichtige selectie, met daarin spelers die de potentie hadden om uit te groeien tot een topspeler in de Nederlandse competitie. De spelers die hiervoor in aanmerking konden komen waren onder andere Dusan Tadic, Petter Andersson, Virgil van DIjk en TIm Matavz. De buitenspeler, Tadic en de targetman, Matavz, moesten de pijlers worden in het project, rechtstreekse plaatsing voor Europa.

31 augustus 2011

Eind augustus kon er gelijk een streep door de rekening van Hans Nijland en consorten. FC Lampegat haalde via een slinkse manier Tim Matavz naar het Philips-stadion. De ploeg van Rutten ontving via de Gemeente Eindhoven een lekkere donatie, waardoor de goed gemutste Rutten een blik met spelers kon open trekken. Onder andere Strootman, Mertens en Matavz kwamen naar Lampegat. FC Utreg en onze FC moesten dus lijden onder de koopwoede vanuit Eindhoven. Gelukkig voor ons, kon Hans Nijland goed anticiperen op het vertrek van Matavz. David Texeira, kwam vanuit Uruquay over naar de Trots van het Noorden. Tevens had de FC drie jonge talenten gehaald vanuit 020. Kappelhof, Suk en Burnet kwamen de FC versterken. De Zuid-Koreaan is inmiddels een cultheld. De twee jonge backs, zijn op dit moment zeer gewaardeerde krachten in de Euroborg.

De trainer

Iedereen heeft zijn mening er over klaar. De meeste geluiden liegen er zeker niet om. Pieter Huistra is niet geschikt als trainer van FC Groningen. Het ongeschikt zijn, is zeer breed te in te vullen. Uiteraard heeft Huistra van die momenten, dat hij het bloed onder je nagels vandaan kan halen. Wij, als supporters, zien het keer op keer dat een Hiariej, Sparv en Pedersen niet functioneren. Telkens weer houdt Huistra zijn paradepaardjes de hand boven het hoofd. Hoe moeilijk kan het zijn, de poppetjes op de juiste posities te zetten. Iedereen weet dat Hiariej geen rechtsback is. Iemand met een beetje inzicht kan ook zien dat de tienpositie niet ingevuld kan worden door een verdedigende middenvelder. In het verleden Holla, jongstleden, door Kieftenbeld. Dit zijn al twee voorbeelden die wij als supporters zien, maar onze trainer niet. Huistra moet toch een keer in de welbekende spiegel gaan kijken. Wat wil ik, of beter gezegd, wat bedoel ik. Aan "El Presidente" de taak om dit in goede banen te leiden. Als Pieter naast de pot piest, moet Hansie toch een keer een statement gaan maken. Wij als supporters kunnen alleen maar zwaaien met witte zakdoekjes. Uiteraard hoop ik dat de trainer onze Trots aan het voetballen krijgt.

Wat moet er gebeuren

Het is zo klaar als een klontje. De aanval is de beste verdediging. Dit betekent dat onze FC met ingang vanaf aanstaande zaterdag vol op de aanval moet gaan spelen. Dus geen Kieftenbeld op tien. De spelers Jones en Suk zullen een eerlijke kans moeten krijgen. Huistra wil Jones rustig brengen, maar ja, hoe lang moet een talent wachten. Jones kan het echt niet slechter doen, dan bijvoorbeeld Sparv, Kieftenbeld, Andersson en Bacuna. Het is uiteraard van belang dat de balans in het elftal goed moet zijn. Mijn voorkeur zal dan ook uitgaan naar een systeem zonder twee controleurs. Een 4-3-3 of een 4-4-2 zijn op dit moment de meest voor de hand liggende opties. Functioneert een systeem niet, waarom switch je dan niet over op een eenvoudiger, meer effectiever systeem? Eigenlijk moet het zo zijn, dat de aanwezige spelers het systeem bepalen. Dit gebeurt bij de FC echter (nog) niet.

Met de beide handen aanpakken

Europees Voetbal is het doel van onze FC, we staan op dit moment op een achtste plek op de ranglijst. Deze plek geeft recht op de play-offs voor EV. Hans Nijland heeft aangegeven aan het begin van het seizoen, rechtstreekse plaatsing voor Europees Voetbal. Onze FC hoort er namelijk ook bij. Inmiddels weten we hoe de schoen past. Deze is op dit moment zeer krap. Onze directeur hoopt dan ook dat we in aanmerking kunnen komen voor de play-offs. Dit zou haalbaar moeten zijn, maar dan moet er zeker wat veranderen. De mentaliteit, bij uitwedstrijden "we geven niet thuis", moet helemaal verdwijnen. Buiten de Groene Kathedraal zijn onze helden, kleine jongens die de speelplaats mogen verlaten. Ze zijn zo blij, maar vergeten waarvoor ze in de wei worden gestuurd. Thuis speelt de FC naar behoren. Tegen de topploegen uit Amsterdam, Rotterdam en Eindhoven werden er geen punten verspeeld. Tegen een, met alle respect, tobploeg RKC, werd er weer kansloos verloren. De wispelturigheid en de besluiteloosheid moet van onze ploeg af. Zonder passie, strijd en beleving komt onze Trots niet tot het einddoel.

Op de trekker naar.

Op de trekker naar Madrid, wie wil dat nou niet. Deze zin komt uit een nummer die we hebben gehad in de tijd dat alles crescendo liep. Niets hield onze FC tegen, we gingen Europa in. Ik weet niet hoe jullie het ervaren, maar het wordt weer eens tijd. Ik geloof niet in sprookjes, maar wel in de realiteit. Het is nu zo dat we het op deze manier niet gaan redden. Desalniettemin voorzie ik voor onze FC de kans om via de play-offs Europees Voetbal te halen. Garanties zijn er niet, want de bal is rond. Is de FC, mits compleet en in vorm, nou minder dan Roda JC, Vitesse, NEC, Heracles en Feyenooit? Dat vind ik dus zeker niet. Kijkend naar afgelopen zondag, is de stijgende lijn aanwezig. Deze wedstrijd was hoopgevend, maar zullen wij aanstaande zaterdag niet weer van een koude kermis thuis komen? Worden wij eindelijk beloond, of worden wij weer voor de gek gehouden.

Hoe dan ook, bovenstaand stuk is in totaliteit zeker niet positief. Aan onze Helden de uitdaging om van ons seizoen een succesvol seizoen te maken. Het WOW-gevoel moet weer terugkomen. Laatste tijd kunnen wij, als FC supporter, niet veel juichen. We hoeven uiteraard niet met de borst vooruit te lopen, want we komen niet uit 020. Wel mogen wij, of moeten wij zelfs, trots kunnen zijn op de FC GRONINGEN: