Creativiteit kent geen tijd
Het is nu midden juli, over minder dan een maand begint de Eredivisie weer. Terwijl de zon zijn best doet vliegen er namen voorbij in het transfercircuit. En nog steeds niets concreets, het is druk rond FC Groningen, maar in de kern is het stil.
Ik maak mij niet eens zozeer zorgen over de wat zwakke verdediging, dit heeft bij mij niet de prioriteit. Natuurlijk ga je met Reijnen en Maduro de oorlog niet winnen, maar ik heb er vertrouwen in dat er nog 1 à 2 verdedigende versterkingen gaan komen. Waar ik mij écht zorgen over maak is het gebrek aan creativiteit. Ik mis een speler die een mannetje kan uitspelen, een speler die een doelpunt kan voorbereiden. Een échte nummer 10. Deze hebben we nog niet in de gelederen. Albert Rusnak heeft sinds de bekerfinale nog geen goede wedstrijd gespeeld. Balverlies, kapsones en weinig inzet kenmerken de Slowaak. Op mij komt hij vaak over alsof hij denkt dat hij het al gemaakt heeft in de voetballerij. Je mag dan wel een dikke Mercedes rijden Albert, maar je speelt nog steeds bij FC Groningen. En niet Manchester United of FC Barcelona. Ik zal hiermee veel Rusnak-fans (voornamelijk die van het vrouwelijke geslacht) op de tenen trappen, maar mijn boodschap aan hen is om eens verder te kijken dan de Teletekstpagina van PEC Zwolle - FC Groningen op 3 mei 2015.
Een maand of 2 geleden stuurde ik wat leuke statistieken de wereld in op mijn Twitteraccount, statistieken die het afgelopen mislukte seizoen tekenden. Afgelopen seizoen schoot alleen Willem II (de nummer 16 van de Eredivisie!) minder vaak op doel dan FC Groningen. Wat vertelt zo'n statistiek? Dat er gewoonweg te weinig kansen gecreëerd worden. En waar ligt dat aan? Creativiteit is de sleutel. Albert Rusnak, de creatiefste middenvelder die de FC in haar gelederen heeft, gaf vorig seizoen 1 assist. Nou wil ik niet alles op Albert afschuiven, een koele afmaker had FC Groningen vorig jaar ook niet. Inmiddels wel, in mijn ogen gaat Alexander Sorløth aankomend seizoen vaak prikken. Met Tom van Weert als eventuele back-up heb je een prima aanvalsduo. Het moge duidelijk zijn dat het aankoopbeleid te wensen over laat. Spelers die vertrekken worden niet vervangen door spelers die ook maar een tiende kunnen brengen van de vertrekkende speler. Toen Tjaronn Chery vertrok voelde ik de bui al hangen, Albert Rusnak mag Chery zijn veters nog niet eens strikken. Jesper Drost vond ik in potentie een goede aankoop, ik voorzie nog wel een Kostic-scenario voor Drost, hij verdient een tweede kans. Ook Eric Botteghin is nooit goed vervangen, alleen Cambuur (de hekkensluiter) en Willem II (de nummer 16) kregen meer open doel kansen tegen dan FC Groningen in het seizoen 2015/2016. En op moment van spreken is voor zowel Lindgren als Botteghin nog geen goeie vervanger geregeld.
Natuurlijk besef ik mij dat ik het wel over FC Groningen heb, en niet Manchester City, dat fluitend 10 nieuwe spelers aanschaft. Maar toch wekt het bij mij enige irritatie dat wanneer er dan een aankoop wordt gedaan om een vertrekkende speler te doen vergeten, deze er nooit meteen staat. Dit zal ook een stukje scouting zijn. Wanneer er geen creatieve middenvelder wordt aangetrokken voorzie ik een kleurloos seizoen in de Groene Hel. En omdat deze creatieve middenvelder er naar alle waarschijnlijkheid niet gaat komen mogen we op onze knieën bidden dat Jesper Drost opstaat en het middenveld op sleeptouw neemt.
