In gesprek met trainer Danny Buijs

Vorige week maandag 22 oktober hadden we (Wouter, Thijs en Klaas) een afspraak kunnen maken met trainer Danny Buijs. Het interview vond plaats in de spelershome van het Corpus Huys. De bedoeling was om daar een half uur voor uit te trekken maar het werd uiteindelijk een uur en een kwartier. Wij kijken terug op een informatief, onderhoudend en leuk gesprek.

Update 23.30 uur - we waren even uit de lucht met het artikel maar dit is de juiste versie.

Wij bedanken:

FC Groningen, Danny Buijs en Richard van Elsacker

FCG Radio

Jullie beoogden aanvallend voetbal, vooral thuis, die hut moet vol maar we hebben er weinig van gezien. Hoe komt dat?

Ook voor mij teleurstellend. Je begint met een bepaalde verwachting, idee aan het seizoen. En dat hebben we tot op heden nog niet helemaal kunnen waarmaken, zeker niet in resultaat. Ik denk even terug. In de eerste thuiswedstrijd kwamen we tegen Willem II heel matig tot slecht voor de dag. Daarna tegen PEC Zwolle en dan met name de eerste helft hebben we een degelijk en goed Groningen gezien. Het enige dat we daar hebben nagelaten is dat we met minimaal 1, 2-0 de rust op hadden moeten zoeken gezien het spelbeeld. En uiteindelijk verlies je ook die wedstrijd.

Daarna kregen we die week met AZ en Utrecht thuis ook nog Twente. Tegen AZ verliep dramatisch natuurlijk omdat je twee rode kaarten krijgt. Maar het mooiste moment heb ik meegemaakt in die wedstrijd. Er was een moment dat we met negen man vol druk gingen zetten, van misschien wel vijftien seconden lang. Iedereen ging vol door. Uiteindelijk veroverden we de bal, kregen een vrije trap en het publiek stond massaal op de banken. En ik denk aan de manier waarop we thuis speelden tegen PSV, dat is zoals we het graag willen zien.

Waarom dan niet elke wedstrijd die strijd?

Daar zijn we heel hard mee bezig, daar trainen we continu op. Ik ben ook zelf voetballer geweest, heeft ook met vertrouwen te maken. Ik heb die beelden ook aan de jongens laten zien. Hier staan we met elf man op het veld en zetten we geen druk terwijl we dat wel willen. Of een paar doen het wel en een aantal niet waardoor de tegenstander zich er onderuit kan voetballen waardoor anderen weer achteruit gaan lopen. En tegen AZ doen we het met negen man en dan lijkt het dat iedereen het gevoel heeft, we hebben niets meer te verliezen.

We gaan met zijn allen volle bak! En dan moet je zien wat het met twee man minder kan opleveren. Daar zijn we continue mee bezig. Ik ben er dag en nacht mee bezig. Het meest frustrerende voor een trainer is dat je het nog niet voor elkaar krijgt zoals je het graag zou willen. We hebben nog niet waargemaakt, waar we van tevoren op gehoopt hadden.

Danny Buijs pakt zijn laptop en laat ons diverse beelden zien van situaties in balbezit, de opbouw en wat er misgaat in de uitvoering. Ik zie bij ons structureel de ruimtes en de mogelijkheden om via het middenveld door te voetballen. Maar de uitvoering is niet goed. Het heeft absoluut met kwaliteit te maken. Kwaliteit is ook ervaring. Toen ik bij Groningen kwam als speler, was ik 20. Als je dat wil vergelijken met later toen ik 27 was en bij Den Haag speelde, had ik veel meer comfort aan de bal. Ik herkende situaties veel beter. Ik wist beter wanneer ik wel vooruit moest voetballen en wanneer niet. Dat heb ik opgebouwd door mijn ervaring van die zes, zeven jaren dat ik in de eredivisie heb gespeeld. En dat zie je wel terug bij ons.

Na de wedstrijd tegen Heracles kreeg ik de vraag: ‘Waarom speel je niet hetzelfde als eind vorig jaar?’ Ten eerste; ik vind ook dat Groningen eind van het seizoen beter voor de dag kwam dan in de periode daarvoor. Toen hebben ze ook punten gepakt. Maar dezelfde spelers van dit en vorig jaar zeggen tegen mij: ‘Trainer, Zwolle-thuis vorig jaar of dit jaar: we hebben dit jaar veel meer controle gehad in de wedstrijd, veel meer kansen gecreëerd en veel minder kansen weggegeven. Alleen; dit jaar verlies je hem met 1-0 en vorig jaar wonnen we met 2-0.’ We zijn begonnen op de weg van eind vorig seizoen, in de wetenschap dat de selectie al een aantal mutaties had ondergaan en er onderweg ook nog veranderingen hebben plaatsgevonden. Zo zijn Tom van Weert en Jesper Drost vertrokken en Jannik Pohl en Tim Handwerker zijn erbij gekomen.

Een ander punt is dat het weinig zin heeft om vorig jaar met dit jaar te vergelijken. Reijnen, Idrissi, Kane, Larsen, Drost, Van Weert, Bacuna, Van Nieff. Je kunt zo een heel rijtje namen opnoemen die er vorig jaar waren en er nu niet meer zijn. Wat voor nut heeft het dan om met vorig jaar te gaan vergelijken? Het feit is dat de resultaten van vorig jaar beter waren dan zeg maar nu, de start van het seizoen.

Kwaliteit?

Uiteindelijk heeft alles met kwaliteit te maken. Zo simpel is het! Dat geldt dus ook voor ons als staf. Halen wij het maximale eruit? We hebben een aantal absoluut volwaardige eredivisie-spelers en een hele grote groep jonge jongens met potentie. De vraag is: hoe gaat die potentie zich ontwikkelen in de komende maanden en jaren? We hebben met name heel veel jonge jongens op het middenveld. Op meerdere posities staan jonge onervaren spelers en dat speelt mee. Het gaat niet zozeer om de leeftijd, Bacuna was ook jong maar Bacuna had al honderd wedstrijden in Groningen 1 gespeeld. Deze jongens zijn niet alleen jong, maar ze hebben ook relatief gezien nog heel weinig wedstrijden in de benen op betaald voetbal niveau.

Wat als er wel een ervaren middenvelder was geweest?

Het gaat om kwaliteit. Als er spelers komen bij FC Groningen moeten ze beter zijn dan wat je hebt, tenzij je een jonge speler haalt met het oog op de toekomst, maar dat laatste heeft niet onze prioriteit want hiervan hebben we er al een aantal. Ik ben wel van oordeel dat wij een aantal punten meer hadden moeten hebben gezien de gespeelde wedstrijden. Tegen Willem II, PEC Zwolle en PSV thuis had je zeker drie of vier punten moeten pakken gezien het wedstrijdbeeld. Tegen Den Haag en Heracles uit hebben we onszelf ongelofelijk tekort gedaan met de mogelijkheden die daar lagen om een resultaat te halen. Met een goede ervaren speler erbij had het de kansen op een resultaat aanzienlijk vergroot.

Het belangrijkste is kansen creëren en naar voren voetballen. Wat je terugziet bij ons is dat je heel veel momenten ziet dat je via het middenveld naar voren kunt voetballen maar dat we daar veel te weinig gebruik van maken. Een ander punt is dat het weinig zin heeft om vorig jaar met dit jaar te vergelijken. Ik noemde jullie al een lijstje namen op. Reijnen, Idrissi, Kane, Larsen, Drost, van Weert, Bacuna, Van Nieff. Je kunt zo een heel rijtje namen opnoemen die er vorig jaar waren en er nu niet meer zijn. Wat voor nut heeft het dan om met vorig jaar te gaan vergelijken? Het feit is dat de resultaten van vorig jaar beduidend beter waren dan zeg maar nu, de start van het seizoen.

Als je nu terugkijkt op de afgelopen wedstrijden, de verliespartijen, plek 18 en je verwachtingen vooraf. Wat doet dat met jou als mens en als trainer?

Dat zijn eigenlijk twee aparte dingen. Als trainer baal je en ben je teleurgesteld. Je probeert het team beter te maken. Dat is mijn job hier elke dag. Je probeert het team en de spelers beter te maken zodat we uiteindelijk prestaties gaan halen. Als mens is het verschrikkelijk. Ik kom terug bij een club waar ik een fantastische tijd heb gehad. Misschien wel de mooiste tijd uit mijn leven. Waar ik een enorme klik had met alles en iedereen op en rond de club en zeker ook met de achterban. En dan wil je die mensen heel graag trots maken. Ja, en als je dan van teletekst afdondert omdat je op de achttiende plaats staat, dan doet dat wat met je. Omdat ik mij verantwoordelijk voel. Mensen om je heen zeggen dan dat je het moet loslaten. Dat lukt niet. Als ik met mijn kinderen TV kijk naar een tekenfilm, ben je toch met je hoofd ergens anders. En dan kunnen mensen zeggen; dat moet je loslaten, maar als jij je ergens verantwoordelijk voor voelt en het gaat niet goed, dan lukt dat niet. Je bent continu bezig met de vraag: hoe kunnen we dit verbeteren en wat kunnen we doen?

Heeft de club ook een deadline gesteld aan jouw prestaties?

Nee, zo letterlijk hebben ze het niet gesteld. Het houdt mij ook niet bezig. Voor mij zijn eigenlijk twee dingen relevant. Zodra ik het gevoel heb dat er geen klik meer is met de kern van de spelersgroep, dan zou dit hoofdreden één zijn om te zeggen: dan moet je gaan als trainer. En tweede hoofdreden zou zijn als het merendeel van het publiek en sponsors, die tweewekelijks bij ons in het stadion zitten zouden zeggen: ‘Houdoe en bedankt!’ Dan is het snel geregeld.

Deel jij de mening dat FC serieus degradatiekandidaat is?

Op dit moment, als je naar de stand kijkt, lijkt het daar wel op. Uiteindelijk vind ik - en daar ben ik ook zelf verantwoordelijk voor - dat we daar absoluut niet thuis horen met deze selectie. Als wij in de winterstop nog steeds op deze plek staan, dan moet ik zelf ook heel goed in de spiegel kijken, omdat ik vind dat wij met deze groep niet bij de onderste drie plekken thuishoren.

Je merkt we zijn ongerust, maar we zijn niet negatief.

Nee, dat is terecht ook. Als je na 10 wedstrijden op vier punten staat. We moeten kijken naar de oorzaken. Het afgelopen seizoen eindigde Groningen als twaalfde. Als je kijkt naar het einde van dat seizoen; sindsdien zijn Van Nieff, Bacuna, Larsen, Drost, Van Weert, Veldwijk en Jenssen weg. Relatief gezien zijn hiervoor veel jonge jongens teruggehaald. Ze hebben wel potentie, maar niet dezelfde wedstrijdminuten in het betaalde voetbal in de benen.

Neem Juninho Bacuna als voorbeeld. Hij was één van de spelers die het meeste vooruit voetbalde. Toen ik in gesprek kwam met de club keken we onder meer naar wanneer de spelerscontracten zouden aflopen. Ik zag dat Bacuna nog een eenjarig contract had. Toen heb ik gevraagd aan de club: ‘Zijn jullie met hem in gesprek over contractverlenging? Die gesprekken waren al gevoerd, maar het bleek niet haalbaar. Ik ben toen nog met Bacuna in gesprek gegaan, maar je merkte aan alles dat die jongen in zijn hoofd bezig was om een stap te gaan maken naar een volgende club. En omdat het niet wenselijk is dat Bacuna een jaar later transfervrij de deur uit zou lopen, is het beleid van de club dat er een transfer wordt gemaakt.

Voor de aankomende winterstop: willen jullie het team versterken en op welke posities?

Daar zijn we wel mee bezig. We hebben 21 spelers, waarvan 3 keepers en dat geeft al aan dat je een aantal posities niet dubbel bezet hebt. Van die achttien veldspelers - en ik doe het even uit mijn hoofd - zitten er ongeveer 13 of 14 jongens bij die misschien wel 22 jaar of jonger zijn.

En dat zegt ook nog niet altijd alles, maar ik durf te zeggen dat er van die 13 of 14 ook gewoon nog acht of negen zijn, die nog niet boven de vijftien wedstrijden in het betaalde voetbal zitten. En dan heb ik het ook over de eerste divisie. Als je dat bij elkaar legt, denk ik dat je wat ervaring met kwaliteit kunt gebruiken in de winterstop. En dan denk ik inderdaad met name op het middenveld.

Hoe zit dat nu met Thomas Bruns? FC had er toch het geld voor klaarliggen om hem over te nemen van Vitesse? Wat wij ervan begrepen hebben is dat het in principe rond was, maar dat de club het niet gedaan heeft om de ontwikkeling van een eigen jeugdspeler niet in de weg te staan.

Ik heb niet de boodschap gehad dat het rond was. De exacte redenen waarom een speler wel of niet komt, is een interne aangelegenheid. Ik vind ook dat dit soort zaken intern moeten blijven.

Een aantal bronnen heeft ons dit bevestigd

Nogmaals: ik vind dat dit soort dingen intern horen te blijven. Wat ik erover wil zeggen is dat het gaat over balans in een selectie. Daarmee bedoel ik niet alleen in ervaring, maar ook in posities. Als je een speler haalt, dan moet je duidelijk hebben voor welke positie dit is, zodat je een afweging kunt maken of je op die positie ook daadwerkelijk een speler nodig hebt om het team sterker te maken. Want uiteindelijk gaat het om één ding: elke speler die je naar Groningen haalt, moet het team sterker maken. Of; je haalt een jonge talentvolle speler met het oog op de toekomst. Dat zijn mijns inziens de enige twee criteria om een nieuwe speler te halen. Daarnaast moet het natuurlijk ook financieel verantwoord en haalbaar zijn.

Hoe zit het met het aantrekken van Tim Handwerker en Amir Absalem die naar Jong PSV had gekund?

Het kwam op de laatste dag ter sprake of Amir Absalem naar Jong PSV kon vertrekken. Dan is het de vraag; als je dat doet, wat zijn de alternatieven? Als er een speler gaat en je hebt maar 18 veldspelers en er gaat er nóg één weg zit je op 17. Dan is de vraag wat je zelf nog in kaart of qua tijd hebt om een andere speler terug te halen.

Je hebt Handwerker en Warmerdam, Amir komt in feite totaal niet in jouw plannen voor. Wat doet het met zo'n jonge speler?

Ik moet je zeggen dat ik kan begrijpen dat zo'n jongen dacht; potverdorie ik was graag naar Jong PSV gegaan. Maar nogmaals; als je nou 25 spelers hebt, dan kun je makkelijker zeggen: ‘We laten er één gaan’. Maar als je op 18 of 17 spelers zit en je laat er één gaan?

Op een gegeven moment krijg je met wat blessures en schorsingen te maken. Daarnaast zien wij Warmerdam niet als een back, maar als een middenvelder. Daarom hebben wij er een back bij gehaald. Amir moet nu de concurrentie aangaan met Tim Handwerker.

Wat moet Absalem doen om die kans te krijgen?

Goede vraag. Hard trainen en goede wedstrijden spelen bij FC Groningen onder-23. Wij waren niet tevreden over hoe Amir zich tijdens de eerste paar weken van de voorbereiding heeft laten zien in de uitvoering op de linksbackpositie en vervolgens liep hij in de voorbereiding ook nog eens een blessure op. Daarom zijn we in de competitie begonnen met Warmerdam en hebben wij daarna voor Tim gekozen.

Zoals ik al eerder zei zien wij Warmerdam meer als een middenvelder. Hij is voor FC Groningen een fantastische speler. Die jongen heeft zoveel kwaliteiten. Hij is snel, wendbaar, technisch vaardig, hij is atletisch, hij is explosief. Heeft echt heel veel positieve eigenschappen. Daarom zie ik in hem meer een middenvelder. Verdedigend in duels rondom de eigen zestien vind ik Warmerdam wat kwetsbaarder. Dat was de reden waarom we er graag een back bij wilden, anders moet je continu gaan schuiven met bepaalde spelers.

Waarom speelt Reis niet altijd?

Dat zijn keuzes die je soms moet maken. Ludo is de jongste uit de groep, daar zit absoluut potentie in, heeft kwaliteiten en ook nog veel verbeterpunten. Gezien zijn leeftijd is dat logisch. Je wil zo'n jongen ook niet gelijk afbreken. Daar probeer je soms ook wat rekening mee te houden. Ik vind: als je hem opstelt, moet hij ook in zijn kracht kunnen spelen.

Wij vinden hem een fantastische speler
Net als in de andere jonge jongens zit er bij Ludo potentie in. En die jonge jongens kunnen zich in de komende jaren nog doorontwikkelen. Ik zie absoluut toekomst in hem en hen. Het zijn fantastische jongens om mee te werken. Ze hebben ook absoluut kwaliteiten. Ze zijn daarnaast heel leergierig om aan hun mindere punten te werken en om beter te worden.

Alleen die jongens moeten we ook de tijd gunnen om die stappen te maken. Zo kijk ik er tegenaan. We kunnen niet verwachten dat we met acht of negen van die jonge jongens zo even door de eredivisie heen wandelen. Dat kan gewoon niet!

Zie jij het team groeien?

Op een aantal vlakken wel. Als je bijvoorbeeld terugkijkt op onze eerste thuiswedstrijd tegen Willem II, zag ik in heel veel momenten totaal niet de maximale intentie van spelers om elkaar een optie te geven als we de bal hadden. Als bijvoorbeeld een centrale verdediger de bal krijgt, wat doet dan bijvoorbeeld de back om aanspeelbaar te zijn? Zakt hij explosief uit?

Blijft hij net zo staan waardoor het een risicoballetje is om die te spelen, waardoor de centrale verdediger denkt: ik kies maar weer voor de lange bal, dan ben ik hem kwijt. Op dat vlak zie ik absoluut stappen. Als je mij vraagt naar de uitvoering vanuit de opbouw, en dan met name via het middenveld doorvoetballen naar voren, dat moet in sommige gevallen zeker nog beter met de kwaliteiten die wij hebben.

Tegengoals

Daarnaast geven we soms de tegengoals nog te gemakkelijk weg door persoonlijke fouten. Maar als je vraagt naar welke tegenstander ons wegspeelt, terwijl we als team georganiseerd aan het verdedigen zijn, dan gebeurt dat bijna niet. En als je onze tegengoals gaat terugkijken: Willem II een afstandsschot van dertig meter, Zwolle-thuis lopen er twee van ons tegen elkaar aan waardoor zij zo door kunnen alleen op de keeper af. Het was hun eerste serieuze mogelijkheid richting de goal. Als ik nu kijk naar Heracles-uit; die eerste goal is gewoon in een situatie dat wij de bal hebben, maar we leveren hem zo in. Tweede goal: daarvoor gaat er een hoop fout en laat de keeper uiteindelijk de bal door zijn handen glippen. Vierde goal: vrije trap van 25 meter. En zo zijn er nog wel meer voorbeelden te noemen.

Factoren

Andere factoren zijn: heb je bijvoorbeeld negen wedstrijden een topfitte Mahi tot je beschikking? Dat scheelt voor Groningen een aantal punten. Doan is een fantastische speler, die gaat volgend jaar - daarvan ben ik overtuigd - de club verlaten omdat die jongen door grotere clubs wordt weggehaald. Zeker nu hij ook A-international is van Japan. In het begin van het seizoen heeft hij best wel wat probleempjes gehad. Transfergeruchten met CSKA Moskou, wel of geen international? Het doet wat met dat ventje. Hij is pas 20 jaar. Het is niet zo dat het al een jongen is van 28 met veel levenservaring. Dat zijn wel allemaal dingen die ook meespelen.

Voornamelijk in het verdedigen hebben we nog wel een aantal verbeterpunten. In het reageren op tweede ballen. Dat hebben we ook tegen Heracles gezien. Soms gaat het niet om mooi voetbal. Soms gaat het er gewoon om dat je moet weten; waar gaat die bal vallen en dan moet die voor ons zijn. Of je maakt een keer een overtreding met de bal erbij en dan wordt het geen counter. En daar worden we tegen Heracles ook een paar keer in geslacht. Dat heeft met twee dingen te maken: een stuk volwassenheid, momenten gaan herkennen wat er gevraagd wordt, én het heeft te maken met je persoonlijke kwaliteiten; wat voor type speler je bent. 

Wie bepaalt de opstelling?

We overleggen dagelijks met de staf, maar ik ben eindverantwoordelijk en bepaal uiteindelijk de opstelling.

Altijd?
Altijd

Ook de wissels?

Ook die overleg ik met mijn stafleden, maar uiteindelijk ben ik degene die een knoop moet doorhakken. Ik ben daar volledig verantwoordelijk voor.

Hoe zit dat met Ron Jans die na afloop van de wedstrijd in de kleedkamer komt?

Ik heb daar totaal geen moeite mee. Zolang hij maar geen dingen doet waarvan ik last heb. Ik vind het meer dan normaal dat een technisch manager van de club zich op de werkvloer kan begeven, want hij moet uiteindelijk de mensen op de werkvloer ook beoordelen. Als je daar niet bij kunt zijn, hoe kun je dan de mensen beoordelen? Hij moet toch horen wat wij zeggen tegen spelers? Hij moet trainers beoordelen, wel of geen contractverlenging etcetera. Ik heb daar geen moeite mee.

Hoe is jouw contact met Ron Jans?

Goed, maar we zijn het ook af en toe niet eens met elkaar. De mensen die mij kennen, weten dat ik intern echt wel mijn zegje doe. Op de eerste plaats moet je altijd kritisch naar jezelf kijken en ik zal ook fouten maken, maar dan ben ik de eerste om dat toe te geven en anderen mogen mij daar ook op aanspreken. Daar doe ik niet moeilijk over. Maar ik ben niet bij deze club gekomen om met iedereen vriendjes te blijven. Ik ben bij deze club gekomen omdat ik wil presteren en wat wil bewijzen. Als dit betekent dat als ik het intern niet een keer eens ben met Ron, Hans Nijland of Robbert Klaver of met wie dan ook, dan mag je van mij aannemen dat ik dat echt wel zeg.

Je voelt je nog steeds gesteund?

Ja en dat klinkt misschien heel gek, die samenwerking verloopt gewoon prima, ondanks dat we het zeker niet op alle punten met elkaar eens zijn. Ik geef mijn mening om te proberen de club te helpen, de hele club. En uiteindelijk ben ik verantwoordelijk voor Groningen 1 en daar mogen ze mij ook weer op beoordelen. De steun voor mij is het belangrijkste; vanuit de spelersgroep en de mensen die op de tribune zitten.

Heb je een goede klik met Hennie Spijkerman?

Ja, en dat heeft mij al een paar keer gestoord in de media. Ik wil nog één keer benadrukken dat er never nooit sprake is geweest van óf Hennie óf Joop! Hennie kwam, punt! Daarnaast heb ik ooit de vraag weggelegd bij de club: is er nog ruimte voor een extra assistent? Dan zou ik graag iemand erbij willen hebben die ik goed ken. Die de club goed kent en van wie ik ook denk met zijn karakter dat hij misschien wat teweeg kan brengen binnen de club. Toen heb ik de naam van Joop laten vallen en uiteindelijk zei de club dat het niet haalbaar was om iemand van buitenaf toe te voegen. That's it! En daarna gaan mensen in de wereld brengen dat Danny Joop wou en dat de club hem Hennie door de strot heeft geduwd. Echt klinkklare onzin!

Leer je veel van Hennie?

We zitten hier sowieso met een staf waarin je dagelijks alles bespreekt, overlegt en elkaar ook uitdaagt. Hennie is iemand die zijn mening geeft en die het onderbouwt. Hij probeert je daarin uit te dagen. Maar uiteindelijk wel als één team weer naar buiten toe. Dat gaat prima!

Wil jij nog ergens op terugkomen?

Het enige wat ik kan zeggen; we zijn nu vier maanden bezig met het nieuwe seizoen en we staan onderaan. Zwaar teleurstellend, ook voor mij. Ik zal ongetwijfeld ook fouten hebben gemaakt. Ik had van tevoren een idee hoe we wilden gaan voetballen. Dat hebben we absoluut nog niet kunnen waarmaken! Daar voel ik me verantwoordelijk voor, want ik ben de trainer. Ik doe er elke dag alles aan. Op het veld, met beelden etcetera. Ik zal soms ongetwijfeld ook wel eens verkeerde keuzes maken. En je doet er alles aan om te proberen de club te helpen, want de club is de afgelopen jaren in een neerwaartse spiraal terechtgekomen. Dat wist ik ook voordat ik begon. Ik ken genoeg mensen, dus ik had al genoeg info.

Ik wil nog wel zeggen dat ik ontzettend dankbaar ben, nog steeds voor de support. Niet alleen naar het hele team toe, maar ook naar mij persoonlijk. Ik woon in de stad en soms geneer je je, dat je niet eens naar de supermarkt durft te gaan. Dan denk je: potverdorie.. kom ik die supporters onder ogen en we pleuren van teletekst af. Dat geeft je gewoon een rotgevoel. Je wil juist dat die mensen trots zijn. En dan denk je: lieve help, hun hele weekend is naar de gallemiezen als je 18e staat. Maar als je dan ziet wat voor positieve geluiden die mensen je continu geven, in ieder geval face to face en op de tribune... Wat ze allemaal op social media zetten weet ik niet, want daar kijk ik nooit op. Wat ze je face to face zeggen; dat is voor mij het belangrijkste, dat geeft een goed gevoel.