Interview met oud-doelman Johan Tukker

In de rubriek "Interviews met oud-spelers FC Groningen" komt deze keer oud-doelman Johan Tukker aan bod. Johan speelde van 1978 tot 1983 en van 1987 tot 1989 in het Oosterpark. In het laatste jaar van z'n Groninger carrière verdedigde hij het doel bij de eerste finale om de KNVB-Beker die de FC speelde. Helaas ging deze kansloos met 4-1 verloren tegen het oppermachtige PSV. Bezien vanuit de optiek dat de club uit de lichtstad het voorgaande seizoen het landskampioenschap, (ook al) de KNVB-Beker, de Europacup 1 had gewonnen en beschikte over een selectie die overliep van kwaliteit, was dit geen vreemde uitslag. 

Johan is op 18 januari 1955 in Arnhem geboren. Daar heeft hij tot zijn twaalfde gewoond en vervolgens is hij met zijn ouders verhuisd naar het vlakbijgelegen dorp Westervoort. In die tijd kon je pas 'laat' op voetbal. In Arnhem heeft hij een jaar bij ESA gespeeld en na de verhuizing bij SC Westervoort. Toen hij acht jaar was, heeft hij een tijd in een jeugdinternaat in Goirle (bij Tilburg) gezeten en daar gaan keepen. Het internaatteam heette de Rode Duivels en had als tenue rood/zwart, net als het Belgische nationale team, maar de keeper kreeg altijd een Willem II shirt aan. Johan vond keepen leuk en dat shirt wilde hij perse dragen. Hij was overal en altijd aan het keepen: op straat, op het schoolplein of op diverse trapveldjes. Op zijn vijftiende debuteerde hij in het eerste elftal van SC Westervoort (vijfde klasse) en hij viel langzaam maar zeker op bij de Gelderse profclubs. Dat waren toen Vitesse, NEC, De Graafschap en FC Wageningen. Zijn vader hield de boot evenwel af in verband met zijn studie, Dat vond Johan wel jammer, want zelfs de toenmalige Vitesse-trainer Frans de Munck (een bekende ex-doelman/-international) zag veel in hem en wilde hem persoonlijk gaan trainen.

Toen hij met SC Westervoort kampioen werd, kwamen de clubs opnieuw voorbij en naast de drie Gelderse clubs had nu ook Go Ahead Eagles belangstelling. Johan kwam in een luxe positie, want zowel NEC (met trainer Piet de Visser) als Go Ahead Eagles (met manager Hans Kraay sr.) boden mij een contract aan. Uiteindelijk koos hij met zijn ouders Go Ahead Eagles. Die hadden indertijd een vermaard jeugdinternaat en waren een subtopper in de eredivisie. Dat seizoen (1975-1976) was enorm wennen. Johan was niets gewend en kreeg nu 'opeens' een profopleiding. Na een seizoen had hij het wel gezien. Hij was derde keeper en zag geen perspectief om door te groeien. Go Ahead Eagles verkocht hem toen aan Cambuur, waar hij twee seizoenen speelde en doorbrak als betaald voetballer. Na twee seizoenen Cambuur werd hij uitgeleend aan PEC Zwolle en in dat seizoen kampioen van de eerste divisie geworden. Door het transfersysteem was hij nog steeds eigendom van Cambuur, maar medio augustus 1978 kreeg hij een telegram met het verzoek contact op te nemen met Renze de Vries. FC Groningen heeft hem toen gehuurd van Cambuur. Hij moest de concurrentiestrijd aangaan met Azing Griever en dacht goede kansen te hebben, mede omdat Griever een matig seizoen had gedraaid: supporters die hem met eieren bekogelden en een vliegtuig boven het Oosterpark tijdens een wedstrijd met minder vleiende teksten. Maar Griever herpakte zich en keepte een heel goed seizoen, waardoor Johan dus niet aan de bak kwam.

Stijlvolle redding van Johan Tukker

Vlak voor de nacompetitie raakte Azing echter geblesseerd en kreeg Johan de kans om tijdens de zes wedstrijden in de nacompetitie zijn talenten te tonen. FC Groningen won de nacompetitie niet, maar had een prima team met spelers als Jack van Loon, Karel Hiddink (de broer van, red.), Anne Mulder, Walter Waalderbos, Jan van Dijk, Theo keukens, Henk Veldmate, Erwin Koeman die doorbrak in dezelfde nacompetitie, Eddy Bakker, Arie Romeijn en Leen Swanenburg.

Johan ging weer terug naar Cambuur om daar als eerste doelman te fungeren en FC Groningen werd in dat seizoen (1979-1980) kampioen van de eerste divisie. Hij had het seizoen daarop zijn contract bij Cambuur verlengd en was ongeveer acht wedstrijden op weg toen hij 's avonds een telefoontje kreeg van Renze de Vries. Die wilde bij hem langskomen met Theo Verlangen en Theo Huizinga, want Groningen had een doelman nodig omdat Azing Griever geblesseerd was geraakt. Johan stemde in, maar gaf aan dat het al 21:30 uur was en stelde voor om de volgende dag af te spreken. "Nee hoor", zei Renze, "we komen nu, want we bellen vanuit een telefooncel bij jou in Leeuwarden." Zo kwam Johan in oktober 1980 terug bij FC Groningen. Het waren vrijwel dezelfde spelers die hij tegenkwam, alleen Peter Houtman was teruggehaald en Johan maakte kennis met het grote talent Ronald Koeman, dat op het punt van doorbreken stond. Hij kwalificeert het als een mooie tijd. In het eerste jaar bleef de FC net in de eredivisie, maar in tweede jaar ging het een stuk beter en eindigde men in de middenmoot. Theo Verlangen was een gedreven trainer met gevoel voor humor, maar was ook zijn tijd ver vooruit. De trainingen bestonden veel uit positiespel en waren wedstrijdgericht. Renze de Vries was altijd beschikbaar en nam altijd tijd voor de spelers. Achteraf bekeken, was hij toen al bezig met het opbouwen van een ander elftal en een professioneler organisatie, want in het laatste contractjaar van Johan (1982-1983) behaalde men Europees voetbal met nieuwe spelers als Rob McDonald, Steve Goble, Bud Brocken, Ron Jans  en Erwin Koeman (gehuurd van PSV). Het was een echt team met een uitgebalanceerd middenveld met de 3 K’s (Theo Keukens, Ronald en Erwin Koeman, waar een club uit Rotterdam Zuid twee K's al heel wat vindt, red.). Veel spelers hadden daarnaast nog een baan en er werd rond 16:30 uur getraind. Verder werd er altijd veel gelachen met mooie gangmakers als Peter Houtman, Eddy Bakker, Jack van Loon, Bud Brocken, Leen Swanenburg en Sip Bloemberg. De saamhorigheid was groot. Op zondag na de wedstrijd bleven de spelers hangen in het spelershome en daarna werd gezamenlijk de stad bezocht.

Het was voor Johan een teleurstelling om na drie seizoenen weg te moeten bij de FC. De nieuwe trainer Han Berger wilde een nieuwe doelman. Dat werd Harry Schellekens en Tukker vertrok naar Heracles, waar hij vier seizoenen heeft gekeept en mooie tijden heeft beleefd. Zo werd men in het seizoen 1984/1985 kampioen van de eerste divisie en aansluitend speelde Johan nog een jaar in de eredivisie. Overigens trainde hij de laatste twee seizoenen mee bij het tweede van de FC want hij woonde nog steeds in Haren. Aan het begin van het seizoen 1987-1988 werd Johan gebeld door Rob Jacobs en Renze de Vries met de vraag of hij tweede keeper wilde worden achter Sjaak Storm. Hij tekende een driejarig contract en kwam in een heel ander FC Groningen terecht dan in zijn eerste periode. Vrijwel iedereen was professional. Alleen Jan van Dijk, Jos Roosien en Johan trainden alleen in de middag, zodat er in de ochtend gewerkt kon worden.

Ook dit vond Johan een prachtige tijd. In het tweede seizoen raakte Sjaak Storm geblesseerd en kreeg hij de kans om hem na acht wedstrijden tot het einde van dat seizoen te vervangen. Hij speelde nog vier Europese wedstrijden (Servette Genève en VFB Stuttgart) en de FC behaalde voor de eerste keer de bekerfinale, die helaas in een troosteloze ambiance verloren ging. Enige weken eerder had de club zich al geplaatst voor Europees voetbal in een bijzondere wedstrijd. FC Groningen–PSV stond op het programma en bij winst zou PSV kampioen zijn en hadden wij Europees voetbal. In een uitverkocht Oosterpark werd met 2-1 verloren, maar er waren twee ploegen die feest vierden!

In zijn laatste contractjaar kwam Patrick Lodewijks als nieuwe doelman en werd Johan in februari uitgeleend aan sc Heerenveen, waarmee hij de nacompetiite van de eerste divisie mee won. Het waren drie mooie seizoenen met leuke collega’s als Frans Thijssen, John de Wolf, Paul Mason, Edwin Olde Riekerink, Theo ten Caat, Jan Veenhof, Claus Boekweg, Hennie Meijer, René Eijkelkamp, Jos Roossien, Jan van Dijk, Foeke Booy en Erik Regtop. Daarna stopte Johan met betaald voetbal en in 1990 heeft hij nog een half jaar zijn rentree gemaakt bij Veendam. Vervolgens verhuisde hij naar Harderwijk om een mooie loopbaan bij de ABN Amro Bank te vervullen tot 1998. In 1998 is hij teruggekeerd in de voetballerij en werkzaam geweest bij de spelersvakbonden VVCS en Proprof. Tevens is hij algemeen directeur geweest bij FC Eindhoven, BV Veendam en De Graafschap. In 2006 is hij uit de voetballerij gestapt en 'gedeeltelijk' teruggekeerd naar Groningen om bij de ABN Amro Bank te gaan werken.

Inmiddels woont Johan in Helmond, maar door de week verblijft hij op zijn appartement in Groningen. Door de bankencrisis heeft hij in 2008 zijn baan verloren, maar kort daarop aan de slag gegaan als coördinator bij BBL Beroepsopleidingen bij het Alfa College aan de Boumaboulevard. Hij is derhalve de 'buurman' van de FC. Dat is een richting waarbij de leerlingen een dag in de week naar school komen en de overige vier werken. Hij heeft in z'n huidige functie veelvuldig contact met het bedrijfsleven en vindt het een leuke afwisselende baan. Daarnaast is hij (het bloed kruipt waar het niet gaan kan, red.) al negen jaar keeperstrainer bij Be Quick 1887. Hij traint daar iedere dinsdag- en woensdagavond de doelmannen van de eerste selectie. Tevens speelt hij sinds zijn 'terugkeer' geregeld met Oud FC Groningen. Dit vindt hij een leuk team met een mooie mix van de oudere en de nieuwere generatie. Zo speelt hij onder meer nog met Walter Waalderbos, Ronald Steenge, Jan Veenhof, Anne Mulder, Edwin Olde Riekerink, Claus Boekweg, Henk Oosterwold uit mijn tijd, maar ook met Sander van Gessel, Hugo, Martin Drent, Paul Mathijs uit recentere tijden.

Verder bezoekt hij een aantal keren per jaar de huidige FC in Euroborg. De kaarten liggen altijd klaar en het is altijd leuk oude bekenden weer te ontmoeten en daarnaast vast te stellen dat huidige ontwikkelingen in het voetbal een enorme vlucht hebben genomen. Dit vindt hij onvergelijkbaar met zijn semi-proftijd, maar hij kijkt er met heel veel plezier op terug.