Open brief aan Ernest Faber
Nog een maandje en dan sta jij als coach voor onze trots van het noorden. Over het afgelopen seizoen wil ik het niet meer hebben, daar is genoeg over gezegd en geschreven. Er gaat een bezem door de huidige selectie en jij krijgt de kans om iets moois neer te zetten. Wat ik van mijn vriendjes elders in het land heb gehoord, ben je een uitstekende trainer/coach en een aimabel mens. Wat je met NEC hebt gepresteerd, is mij uiteraard niet ontgaan. Daarom heb ik, net als velen met mij, een goed gevoel over je aanstelling.
De supporters van FC Groningen staan bekend als zeer kritisch. We willen goed voetbal, passie en strijd zien. We vloeken, tieren, schelden, maar dragen onze helden op handen wanneer ze ervoor gaan. We zijn hondstrouw, verdedigen onze club te vuur en te zwaard, maar bovenal willen we serieus genomen worden. En dat gevoel ontbrak de afgelopen seizoenen met je voorganger. Begrijp me goed, hij heeft FC Groningen op de kaart gezet. De KNVB-beker is voor altijd aan zijn -en onze- naam verbonden. Daar krijgt hij van mij alle credits voor. Wat hij niet deed, was in gesprek/discussie gaan met ons. Of dat angst was of iets anders, weet ik niet.
Ik raad je aan om geregeld in het supportershome te komen. Leer ons kennen, zie hoe trouw wij aan onze club zijn. Ja, hier en daar zijn we kort door de bocht, maar kom en blijf in gesprek met ons. Want ook al zal het dan een keer niet goed gaan op het veld, daarmee krijg je respect. Veel voormalig spelers en trainers zijn door de voordeur vertrokken en zijn voor altijd in ons hart gesloten. En het zijn die mensen die, als ze op bezoek komen, ook nog even het supportershome bezoeken. Dat zegt genoeg over het wederzijds respect.
Ik kijk met veel hoop uit naar het komend seizoen, al heb ik nog geen idee wat er dan op het veld staat. Ik wil je heel veel succes wensen bij onze mooie club, inclusief de kritische, maar hondstrouwe supporters!
