Amir Absalem had nu op de Herdgang kunnen trainen
Inleiding: vorige week maandag ontvingen wij een e-mail van journalist Vincent Muskee. Als Boerenmacht redactie zijn we altijd blij met inzendingen en staan wij in principe ook open, ten aanzien van de wat meer kritisch geschreven groen-witte noten. Echter we vonden met name de status van Amir Absalem nogal prematuur en zijn gaan verifiëren. Eén van onze redactieleden die in contact staat met oud FC trainer Ernest Faber lukte het maar niet om hem rechtstreeks te pakken te krijgen. Vandaag kwam (tijdens de uitzending van FCG Radio) via Amir naar buiten dat hij inderdaad naar PSV had gekund...
Vrijdag 31 augustus ging voor Amir Absalem maar niet voorbij. De blik bleef maar gericht op de telefoon, die maar niet ging. Ook niet om 23.58 uur. Het werd een dag van hopen op, beseffen dat of neerleggen bij. Dan weer liep hij in gedachten op Corpus, dan weer zag hij zijn toekomst in Eindhoven, op de Herdgang. Bij de familie Van Kemenade. De telefoon ging echter niet, een gesprek met FC Groningen bleef uit en dus voelt Absalem zich als die voetballer die dribbelt tussen wal en schip. Half put, half regenwater. Hopen op een knik van trainer Danny en die ene invalbeurt. Amir Absalem kon pal voor het verstrijken van de transferdeadline naar PSV om daar in Jong PSV te gaan spelen. Van FC Groningen mocht hij onder geen beding weg, de club had kennelijk grootse plannen met de ex-speler van Feijenoord en Excelsior. Dat die plannen ongeveer gelijkstaan aan zitvlees kweken en een beetje warmlopen, dat werd toen niet gezegd.
Vooropgesteld, Absalem loopt zelf niet met het verhaal te koop. Daar is hij nu al veel te veel prof voor. Dát hebben ze hem wél geleerd. Hij zal zich niet negatief uitlaten over zijn club en hoopt gewoon op betere tijden. Meer dan keihard trainen kan hij niet, het woord is nu aan de trainers. Dat Ernest Faber gek met hem was, dat was overigens publiek geheim. Faber zag echt iets in het talent en om die reden wist hij de clubleiding van PSV te overtuigen om hem naar Eindhoven te halen. Om te rijpen in Jong PSV en wie weet de nieuwe Pablo Rosario te worden. Ook een speler die via Jong PSV zo doorstroomde naar het eerste elftal. De clubleiding van FC Groningen hield de poot echter stijf. Absalem mocht onder geen beding weg. Of ze gek waren daar in Eindhoven. Een van de grootste talenten nu nog even laten lopen zeker. Ammehoela.
En dus dacht Absalem dat hij écht in de toekomstplannen van trainer Buijs voor zou komen. Niets blijkt nu minder waar. Af en toe vangen we nog een glimp van hem op, als hij zich geconcentreerd warm loopt. Als hij rekt en voortdurend kijkt naar trainer Danny. Tevergeefs. Ooit stelde Hans Nijland dat de helft van de selectie uit eigen jongens moest bestaan. Ondertussen kocht het in Jannik Pohl een spits die er helemaal niets van kan. Het is knap dat scouts juist met deze spits op de proppen kwamen. Pohl werkt hard, maar dat doet de gemiddelde straatlegger ook. Techniek heeft hij niet, conditie wel, scorend vermogen is hem vreemd. En dat voor een spits. Met het aantrekken van Pohl, ook nog eens voor drie jaar, is de opleiding van FC Groningen dood. Als je niet in staat bent zelf een speler van het niveau Pohl op te leiden, trek dan de stekker er uit. Stop dan gewoon met de opleiding. Weggegooid geld.
Pohl krijgt alle gelegenheid om ook het publiek te laten zien dat hij er werkelijk helemaal niets van kan. Hoongelach valt hem ten deel als weer eens een bal van zijn voet springt. Als Pohl scoort, moet iemand hem aangeschoten hebben. Ondertussen krijgt een talent als Absalem geen kans. Verdedigend te kwetsbaar, aldus luidt het oordeel van de professoren die het beslissen in de Euroborg. Alsof de rest van de defensie dat niet is. Neem aankoop Chabot, een speler die niet met ruimte in de rug kan spelen en dus in feite ongeschikt is volgens de visie van trainer Buijs. Chabot is ook een type speler dat je zo uit de jeugdopleiding moet kunnen plukken. Denk ook eens aan Warmerdam als back. Aardige speler, verdedigend zeer matig. Zeefuik wordt gezien als de rots in de branding. Dat wordt echter verward met onnodige overtredingen, een fysiek als Badr Hari en een tomeloze inzet. Ook Zeefuik is kwetsbaar dus. Verschil is echter dat iedereen de kans krijgt om te falen. Week in, week uit het geploeter van Chabot, van Pohl en van Azing op de radio. Behalve Absalem dus. Aan zijn bips voelt z’n vriendin ondertussen de eerste verschijnselen van eelt.
Er is geen plan met de jeugd. Althans, niet als ze doorstromen tot de rijen der senioren. Tot die tijd weten ze precies waar ze aan toe zijn, eenmaal ‘volwassen’ zoeken ze het verder maar uit. In de jeugd hebben ze POP-gesprekken en duidelijke doelen en weten ze bovendien waar aan gewerkt moet worden. Bij de senioren blijft dat uit. Ze zijn selectiespeler en hebben dezelfde rechten en plichten als Pohl en Chabot, maar dan met een kleinere auto. Ze zoeken het maar uit en moeten gewoon hard trainen en verder hun mond dicht houden. Niemand die ze begeleidt, steunt, met ze praat en vertelt hoe de zaken er écht voorstaan, iets dat Gerard Kemkers overigens ook al signaleerde. Jeugdspelers – want dat zijn het nog- worden aan hun lot overgelaten. En dat bij een club die zo verlangt naar een selectie vol spelers uit Beerta, Nieuweschans en Roode Haan. Of spelers die al vanaf de jeugdopleiding bij de FC spelen en dus weten hoe je Kropswolde met de trein bereikt. Absalem traint tot hij een ons weegt. Ron Jans zal in de winterstop wel weer een verdediger halen met ervaring. Of een middenvelder. Het toekomstperspectief van Absalem is daardoor onduidelijk. En dat terwijl de club hem onder geen beding naar Eindhoven wilde laten gaan. Ze zouden gek zijn, Ammehoela, dat kon die Faber lekker vergeten.
Van vernieuwen en eigen jeugd, naar terugvallen op oude bekenden en oude tradities. In recordtempo tracht manager Jans alle sporen van innovatie te wissen. Het liefst was hij eigenhandig ook het Topsportzorgcentrum met de sloophamer te lijf gegaan. Hadden ze vroeger ook niet. Vroeger, toen spelers van de FC zich op trainingskamp nog wel eens vergisten in mannen en vrouwen. Bovendien stuurde Jans de beste trainer in de persoon van Marcel Groninger weg. Ron vond het tijd voor een nieuwe fase en dus kon Groninger z’n biezen pakken. En dat terwijl juist Groninger in zijn laatste seizoen liet zien dé toekomstige hoofdtrainer te zijn en ook Fabers hachje redde. Peter Jeltema keerde terug en zit elke dag vol overgave ja te knikken als de baas iets vertelt.
De spelers lachen ondertussen Hennie Spijkerman uit. Danny mogen ze wel, Ron vertrouwen ze niet en Hans nemen ze alleen serieus aan de onderhandelingstafel. Hans Nijland denkt uiteraard niet aan opstappen. Grote leiders blijven zitten, zei hij. En Hans is een groot en charismatisch leider, zo is hij zelf van oordeel. Ron Jans stopt aan het einde van het seizoen, trainer Danny zit met een kwaliteitsarme selectie en een speler als Absalem wacht het allemaal wel af. Volgend jaar komt er een nieuwe manager. Misschien gaat die wel weer vernieuwen. Maken we gewoon weer nieuw beleid. Gaan we weer opnieuw het wiel uitvinden en strepen we alles wat Ron gedaan heeft met een zwarte stift door. Nieuwe ronde, nieuwe kansen.
Wát een beleid. Om urenlang om te huilen.
Vincent Muskee
